"Προς γαρ το τελευταίον εκβάν..."

Γράφει ο Αντώνης Παπαγιαννίδης  (protagon.gr )

Ο καημένος ο Θουκυδίδης ήταν εκείνος που δίδαξε την ανυποχώρητη δύναμη των συσχετισμών, την αποφασιστική τους σημασία για εκείνο που στις ημέρες μας θα λέγαμε «διεθνείς σχέσεις» - αυτό άλλωστε είναι και οι σχέσεις εντός της Ευρώπης/ΕΕ: το βλέπουν πλέον, καθημερινά, με αφορμή την ελληνική υπόθεση ακόμη και όσοι φενακίζονταν με αντιλήψεις περί ευρωπαϊκής εταιρικότητας, αλληλεγγύης και άλλων απλοϊκών ιδεολογημάτων. 

Η καταιγιστική διαδοχή Eurogroup και Κορυφής και πάλιν Eurogroup αυτό ήταν: μια άσκηση διεθνών σχέσεων. 

Στις διεθνείς σχέσεις, υπάρχουν περίοδοι (και υπάρχουν παίκτες) όπου ισχύει η αντίληψη περί σχέσεων μεταξύ ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΩΝ -κι εδώ, φενακισμός η «ισότητα», καθώς τον Θουκυδίδη συμπληρώνει ο Οργουελ: μερικά ζώα είναι και θα παραμείνουν πιο ίσα από τα άλλα... - υπάρχουν όμως και φάσεις όπου κάποιοι/αρκετοί παίκτες γίνονται ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΑ των διεθνών σχέσεων. Αυτό έζησε/αυτό ζει η Ελλάδα των τελευταίων χρόνων, πάντως μετά το Καστελλόριζό της.

Καλά έως εδώ. Όμως στον Δημοσθένη (άνω) (στον Ολυνθιακό Α΄) οφείλουμε το «Προς γαρ το τελευταίον εκβάν, έκαστον των πριν υπαρξάντων κρίνεται».

Ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας, που το παλεύει να ξεφύγει από τους βαρουφακισμούς με τους οποίους πήγε να ταυτισθεί η εκκίνηση της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ (ειρήσθω εν παρόδω: έληξε έπειτα από πολύωρο σασπένς η εκκωφαντική σιωπή με την οποία υποδέχθηκαν οι ΑνΕλληνες τη συμφωνία του Eurogroup: 

πιστεύετε ειλικρινά πως οφειλόταν στο ότι ο Πάνος Καμμένος εποίει τας διατριβάς του στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα;) θα τη χρειαστεί αυτή τη συνειδητοποίηση. Έσπευσε άλλωστε να την ενσωματώσει στη διαγγελματική του τοποθέτηση, όταν, τονίζοντας ότι «ο ελληνικός λαός έχει μια Κυβέρνηση που θα του λέει πάντα την αλήθεια», προειδοποίησε ότι «οι πραγματικές δυσκολίες είναι μπροστά».

Δεν αναφερόμαστε στις εξετάσεις που θα περάσει η λίστα των μεταρρυθμίσεων της Ελληνικής Δημοκρατίας ενώπιον της TIFKAT (τι είναι αυτό πάλι; Οι Θεσμοί που έως τώρα Ήταν Γνωστοί ως Τρόικα/the Institutions Formerly known as Troika), αλλά στη μακρά πορεία στην έρημο της συνεχούς διαπραγμάτευσης. 

Αυτή, η πορεία, αυτή η μακρά διάρκεια που τη γιόρτασε ως αγορά χρόνου - κι αυτός! - θα είναι η αληθινή δοκιμασία, πολύ περισσότερο από την όποια Αριστερή Πλατφόρμα του κατ' επάγγελμα θυμωμένου Παναγιώτη Λαφαζάνη ή και από την εύγλωττη στην κριτική της μετατροτσκιστική/μπολιβαριανή Κομμουνιστική Τάση 

   «Προς γαρ το τελευταίον εκβάν, έκαστον των πριν υπαρξάντων κρίνεται»