“Απ’ τα τσακάλια δεν γλιτώνεις με ευχές και παρακάλια”

Ο Νίκος Μπογιόπουλος στον eniko

    Παρατήρηση 1^η: Ο κ.Σόιμπλε δήλωσε ότι «λυπάται τους Έλληνες». Μας λυπάται διότι ως Έλληνες δεν έχουμε, όπως είπε, την κυβέρνηση που θα μας ταίριαζε… Ο κ.Σόιμπλε είναι το ίδιο πρόσωπο για το οποίο πριν λίγες μέρες ο κ.Βαρουφάκης δήλωσε (συνέντευξη στην γερμανική εφημερίδα «Stern») ότι«είναι ίσως ο μόνος Ευρωπαίος πολιτικός με πνευματική ουσία»…

    Παρατήρηση 2^η: Ο ελληνικός λαός προφανώς δεν θα πάρει την άδεια του κ.Σόιμπλε αν θα έχει κυβέρνηση τον ΣΥΡΙΖΑ, τη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, ή το Κόμμα Κυνηγών.  Είναι υπόθεση και απόφαση του ελληνικού λαού. Την οποία δεν έχει καμία υποχρέωση να την θέτει υπό την έγκριση «πνευματικών προσωπικοτήτων» τύπου Σόιμπλε. Τη «λύπησή του» επομένως ο κ.Σόιμπλε να την κρατήσει για τον εαυτό του. Όσο για τον ελληνικό λαό, αν έχει μια υποχρέωση, είναι αυτή: Να αναλογιστεί την αναγκαιότητα της απεμπλοκής του από το είδος των «εταιρισμών» και των «συμμαχιών» στις οποίες έχει εμπλακεί η Ελλάδα. Και οι οποίες απαρτίζονται από «συμμάχους», «φίλους» και «πνευματικές φυσιογνωμίες» με ιταμές συμπεριφορές και παρεμβάσεις τύπου Σόιμπλε.

    Παρατήρηση 3^η: Μετά και τα όσα προέκυψαν στο προχτεσινό «Eurogroup», σε αυτή την αρένα των εκβιαστών, των τρομοκρατών, των πιέσεων και των τελεσιγράφων, προστέθηκαν μια ακόμα ασφαλής απόδειξη: Μέσα σε αυτό το «Κολοσσαίο», όπου βασιλεύει το «δίκαιο» και η ιταμότητα των ισχυρών, δεν υπάρχει χώρος για «ισότιμη» και «δημοκρατική» διαπραγμάτευση. Στο Κολοσσαίο το ερώτημα ποτέ δεν ήταν τι θα κερδίσεις. Το έχουμε επισημάνει και θα το επαναλάβουμε: Στο Κολοσσαίο το πολύ – πολύ που μπορείς να ελπίζεις είναι να αγωνιστείς για το ποια κομμάτια από τη σάρκα σου θα περισώσεις. Το έχουμε επισημάνει και θα το επαναλάβουμε: Άλλη οδός για μια Ελλάδα κυρίαρχη και ένα λαό με προκοπή και με ολόκληρη αξιοπρέπεια δεν υπάρχει από την οδό τηςρήξης και της εξόδου από την ΕΕ με όρους ανατροπής όλου του συστήματος της κυριαρχίας των μονοπωλίων.

    Παρατήρηση 4^η: Ταυτόχρονα με την απροκάλυπτα εκβιαστική και τελεσιγραφική συμπεριφορά των «εταίρων», από το προχτεσινό «Eurogroup» προέκυψε ένα ακόμα δεδομένο: Προέκυψε η δήλωση του κ.Βαρουφάκη ότι ήτανέτοιμος και ευτυχής να υπογράψει ένα σχέδιο απόφασης που του παρουσίασε ο κ.Μοσκοβισί, ο αρμόδιος επίτροπος της Κομισιόν. Σε αυτό το αποκαλούμενο και«τελικό προσχέδιο Μοσκοβισί» διαβάζουμε (http://www.enikos.gr/economy/298316,Pio_konta_stis_ellhnikes_8eseis_to_prosx.html) να γίνεται λόγος για «επέκταση της παρούσης δανειακής σύμβασης…».  Αλλά αυτή η δανειακή σύμβαση, την επέκταση της οποίας ήταν έτοιμος και ευτυχής να υπογράψει ο κ.Βαρουφάκης και την παράταση της οποίας αναμένεται να ζητήσει επισήμως σήμερα η κυβέρνηση, είναι:

    α) Η Δανειακή σύμβαση με την οποία η Ελλάδα έχει τεθεί υπό το Αγγλικό Δίκαιο και με την οποία ο ελληνικός λαός έχει αποστερηθεί κάθε ασυλία των περιουσιακών του στοιχείων. 

    β) Η Δανειακή σύμβαση που στη σελίδα 59, παράγραφος 8, απερίφραστα αναφέρει: «Η διαθεσιμότητα αυτής της Σύμβασης Χρηματοδοτικής Διευκόλυνσης εξαρτάται από τη συμμόρφωση της Ελλάδας με τα μέτρα που εκτίθενται στο Μνημόνιο...».

    Με βάση δηλαδή τα περίφημα αυτά «νομικά κείμενα», για τα οποία τόσος λόγος γίνεται, το Μνημόνιο και η Δανειακή σύμβαση δεν είναι «δύο διαφορετικά πράγματα», όπως και χτες ισχυρίστηκε ο κ.Τσίπρας. Είναι – αντίθετα - οι δυο όψεις του ίδιου νομίσματος. Και εφόσον είναι έτσι τότε τίποτα το «ευτυχές» δεν προμηνύει μια κυβερνητική υπογραφή για την επέκτασή της. 
    Παρατήρηση 5^η: Κατόπιν όσων είδαμε στο «Eurogroup» και όσων θα ακολουθήσουν, ό,τι κι αν προκύψει από τις επόμενες κι από όλες τις διαπραγματεύσεις, ας κρατήσουμε σαν φυλαχτό την ορμήνια του μεγάλου παππού των γραμμάτων και των λαϊκών αγώνων, του Κώστα Βάρναλη:

«Απ’ τα τσακάλια δεν γλιτώνεις

με ευχές και παρακάλια»

    Ας κρατήσουμε και την διδαχή του, την χιλιοεπιβεβαιωμένη στην μακρόχρονη Ιστορία αυτού του λαού:

«Κι (…) Αν είν’ ο λάκκος σου
πολύ βαθής,
χρέος με τα χέρια σου
να σηκωθείς».

    Υστερόγραφο: Ευγενής άνθρωπος ο κ.Προκόπης Παυλόπουλος, με επιστημονική επάρκεια, από τα πιο δημοκρατικά στοιχεία του χώρου του. Αυτά από την μια. 

Από την άλλη, με τα τόσα «ναι» την τελευταία τριετία (Μνημόνιο, Δανειακή, Μεσοπρόθεσμο, Εφαρμοστικοί, Πολυνομοσχέδιο) δεν είναι κι ακριβώς αυτό που θα αποκαλούσαμε «αντιμνημονιακός». Ε;  Λάθος; 

enikos.gr