Όταν τίποτα δεν σου έχει μείνει για να περηφανευτείς,
όταν έχεις εξαθλιώσει και ξεπουλήσει οποιοδήποτε ίχνος πολιτικής αξιοπρέπειας,
τότε ήρθε η ώρα να «κοκορευτείς για τα κάλλη σου»…
Από τους τσαμπουκάδες πολιτικούς και τη μάτσο πολιτική του τίποτα, περάσαμε στους «φλογερούς» και «προικισμένους εραστές» του πολυέλαιου.
Κάτι σίγουρα δεν πάει καλά, με τον Άδωνη τελευταία, κάτι για εξοπλιστικά, κάτι για κουμπαράδες, κάτι «πάρε τα λεφτά και τρέχα στο εξωτερικό», το ονοματάκι του επιπλέει στο βόρβορο της τρέχουσας πολιτικής επικαιρότητας. Στην επιχείρηση ξεπλύματος, τρέχουν όχι μόνο οι γνωστοί του φίλοι, τηλεπαρουσιαστές, μεγαλοδημοσιογράφοι, με τελευταία τη σύζυγό του, ενημερώνοντάς μας περιχαρής για τις επιδόσεις του στον «πολυέλαιο»!
Οι Σύριοι πρόσφυγες, απεργοί πείνας, που τους ειρωνεύτηκε αναίσχυντα, οι χιλιάδες χωρίς ασφάλιση, χωρίς δουλειά, χωρίς στέγη, χωρίς τροφή, οι νέες απολύσεις που έρχονται, το νέο Μνημόνιο και οι εξορθολογισμοί του, που μετρώνται σε ανθρώπινες ζωές, σε πόνο... Όλοι αυτοί, όλοι εμείς, δεν είχαμε άλλη έννοια, από το πόσο ευτυχισμένη είναι η κ. Μανωλίδου και τα κριτήρια με τα οποία επέλεξε τον σύζυγό της…
Καθόλου αστείο, το μπερμπάντεμα και οι αγάπες του κ. Σαμαρά στο Πρετεντέρη, γιατί γίνεται στις πλάτες μας… Τα παρεάκια αυτά χορεύουν πάνω μας καμαρώνοντας για τον ανδρισμό, που ψυχαναλυτικά αναλύοντας σίγουρα δεν έχουν, πολιτικά μιλώντας όμως, προσπαθούν με κάθε τρόπο να μας πείσουν «να κοιμόμαστε ήσυχοι», στα στιβαρά τους μπράτσα, στο μπρουτάλ και περπατημένο image. Τα «μπερμπαντήματα» του Αντώνη Σαμαρά που ως εκδούλευση θυμήθηκε ο ανανήψας Νικήτας Κακλαμάνης, ήρθαν να περισώσουν το image της επικείμενης κυβερνητικής κατάρρευσης και του πολιτικού καταποντήσματος. Ωφέλιμα και αυτά την ώρα, που ούτε μια Κυριακή, στο Ναύπλιο δεν μπορεί να απολαύσει…
Όλα αυτά τα κουτσομπολίστικα, τα βάλε και λίγο σεξ και λίγη βία, ότι πουλάει και κοιμίζει το λαό και έδεσε το γλυκό της τηλεθέασης, ακροαματικότητας, κλικαρισμάτων, διάδοσης και εν τέλει τρελής πώλησης γιατί οι αποδέκτες έχουν εθιστεί στην κλειδαρότρυπα και εκπαιδευτεί εδώ και χρόνια στην παρακολούθηση και των πιο γλαφυρών λεπτομερειών, αποδίδουν. Αποδίδουν σε λεφτά, αποδίδουν πολιτικά.
Τι να πρωτοθυμηθώ, τι να ξεχάσω;
Η αγιογραφία Μιχαλολιάκου από τον Σταύρο Θεοδωράκη στην συνέντευξη που πήρε από τον αρχηγό των ναζί, προϊόν της αδιαμεσολάβητης φαντάζομαι και αντικειμενικής δημοσιογραφίας.
Τον ναζί «γόη» της παρέας Κασιδιάρη, που σκορπάει και σφαλιάρες σε γυναίκες, άμα λάχει, που με κόπο προσπάθησαν με προεξέχουσες τις κουτσομπολίστικες φυλλάδες αλλά και σοβαρά μεγάλα μέσα να παρουσιάσουν ως ενός απλού λαϊκού, ναζί διανοούμενου, ηγέτη, παθιασμένου φέρελπι νέου, που προστατεύει τις γριούλες στα ΑΤΜ…
Σε πρώτο πλάνο, ο τσαμπουκάς και το γυαλί ηλίου, να κρύβεται η παράνοια στο βλέμμα, ενώ σελίδες επί σελίδων γράφονταν καθημερινά, για τα γκομενιλίκια, τις εξόδους του, μέρος και αυτός του θλιβερού lifestyle, εις υγείαν των κορόιδων ψηφοφόρων τους.
Εκπλήσσομαι όμως, όταν αντιπολιτευτικά, για να μην πω αριστερά έντυπα, με σοβαρή θέση στην καθημερινή ενημέρωση μας, με άποψη, αυτοδιαχειριζόμενα εγχειρήματα - που όλοι σαν αριστεροί, και όχι μόνο, υποστηρίζουμε – αναπαραγάγουν, έστω κι ως αστεϊσμό αυτή την ξεφτίλα, την υποκουλτούρα προς κατανάλωση, μιας ξεπεσμένης πολιτικής ηθικής, που συναγωνίζεται ισάξια (ας μην αναρωτιέται ο συντάκτης), έντυπα τύπου Ciao ή Espresso, ή Πρώτου Θέματος (να συμπληρώσω). Η προσπάθεια «διασκέδασης» της πολιτικής μέσω του σεξ δεν σώζεται από την περιρρέουσα ειρωνεία και διάθεση ανέμελου παιχνιδίσματος του γράφοντος. Οι προθέσεις φανερές και ξεκάθαρες.
Την εκποίηση του λόγου στο βωμό της αναγνωσιμότητας, μόνο εμετό στους αναγνώστες, από φίλια πυρά, μπορείς να την πεις.
Τον πολυέλαιο του Άδωνι εσείς του τον κουνάτε, φίλτατοι …
ΥΣ.
Τον πολυέλαιο, τον είχα αφήσει κάπου εκεί στις δεκαετίες 70, 80, αλλά απ' ότι φαίνεται επιβίωσε… αυτοί τον έχουν στα σπίτια τους! Μια κιτς πινελιά του παρελθόντος, που ομολογουμένως ταιριάζει απόλυτα στη thrush πολιτική ζωή της χώρας και το διαγωνισμό think tank υποκουλτούρας στον οποίο επιδίδονται.
Κάτι σίγουρα δεν πάει καλά, με τον Άδωνη τελευταία, κάτι για εξοπλιστικά, κάτι για κουμπαράδες, κάτι «πάρε τα λεφτά και τρέχα στο εξωτερικό», το ονοματάκι του επιπλέει στο βόρβορο της τρέχουσας πολιτικής επικαιρότητας. Στην επιχείρηση ξεπλύματος, τρέχουν όχι μόνο οι γνωστοί του φίλοι, τηλεπαρουσιαστές, μεγαλοδημοσιογράφοι, με τελευταία τη σύζυγό του, ενημερώνοντάς μας περιχαρής για τις επιδόσεις του στον «πολυέλαιο»!
Οι Σύριοι πρόσφυγες, απεργοί πείνας, που τους ειρωνεύτηκε αναίσχυντα, οι χιλιάδες χωρίς ασφάλιση, χωρίς δουλειά, χωρίς στέγη, χωρίς τροφή, οι νέες απολύσεις που έρχονται, το νέο Μνημόνιο και οι εξορθολογισμοί του, που μετρώνται σε ανθρώπινες ζωές, σε πόνο... Όλοι αυτοί, όλοι εμείς, δεν είχαμε άλλη έννοια, από το πόσο ευτυχισμένη είναι η κ. Μανωλίδου και τα κριτήρια με τα οποία επέλεξε τον σύζυγό της…
Καθόλου αστείο, το μπερμπάντεμα και οι αγάπες του κ. Σαμαρά στο Πρετεντέρη, γιατί γίνεται στις πλάτες μας… Τα παρεάκια αυτά χορεύουν πάνω μας καμαρώνοντας για τον ανδρισμό, που ψυχαναλυτικά αναλύοντας σίγουρα δεν έχουν, πολιτικά μιλώντας όμως, προσπαθούν με κάθε τρόπο να μας πείσουν «να κοιμόμαστε ήσυχοι», στα στιβαρά τους μπράτσα, στο μπρουτάλ και περπατημένο image. Τα «μπερμπαντήματα» του Αντώνη Σαμαρά που ως εκδούλευση θυμήθηκε ο ανανήψας Νικήτας Κακλαμάνης, ήρθαν να περισώσουν το image της επικείμενης κυβερνητικής κατάρρευσης και του πολιτικού καταποντήσματος. Ωφέλιμα και αυτά την ώρα, που ούτε μια Κυριακή, στο Ναύπλιο δεν μπορεί να απολαύσει…
Όλα αυτά τα κουτσομπολίστικα, τα βάλε και λίγο σεξ και λίγη βία, ότι πουλάει και κοιμίζει το λαό και έδεσε το γλυκό της τηλεθέασης, ακροαματικότητας, κλικαρισμάτων, διάδοσης και εν τέλει τρελής πώλησης γιατί οι αποδέκτες έχουν εθιστεί στην κλειδαρότρυπα και εκπαιδευτεί εδώ και χρόνια στην παρακολούθηση και των πιο γλαφυρών λεπτομερειών, αποδίδουν. Αποδίδουν σε λεφτά, αποδίδουν πολιτικά.
Τι να πρωτοθυμηθώ, τι να ξεχάσω;
Η αγιογραφία Μιχαλολιάκου από τον Σταύρο Θεοδωράκη στην συνέντευξη που πήρε από τον αρχηγό των ναζί, προϊόν της αδιαμεσολάβητης φαντάζομαι και αντικειμενικής δημοσιογραφίας.
Τον ναζί «γόη» της παρέας Κασιδιάρη, που σκορπάει και σφαλιάρες σε γυναίκες, άμα λάχει, που με κόπο προσπάθησαν με προεξέχουσες τις κουτσομπολίστικες φυλλάδες αλλά και σοβαρά μεγάλα μέσα να παρουσιάσουν ως ενός απλού λαϊκού, ναζί διανοούμενου, ηγέτη, παθιασμένου φέρελπι νέου, που προστατεύει τις γριούλες στα ΑΤΜ…
Σε πρώτο πλάνο, ο τσαμπουκάς και το γυαλί ηλίου, να κρύβεται η παράνοια στο βλέμμα, ενώ σελίδες επί σελίδων γράφονταν καθημερινά, για τα γκομενιλίκια, τις εξόδους του, μέρος και αυτός του θλιβερού lifestyle, εις υγείαν των κορόιδων ψηφοφόρων τους.
Εκπλήσσομαι όμως, όταν αντιπολιτευτικά, για να μην πω αριστερά έντυπα, με σοβαρή θέση στην καθημερινή ενημέρωση μας, με άποψη, αυτοδιαχειριζόμενα εγχειρήματα - που όλοι σαν αριστεροί, και όχι μόνο, υποστηρίζουμε – αναπαραγάγουν, έστω κι ως αστεϊσμό αυτή την ξεφτίλα, την υποκουλτούρα προς κατανάλωση, μιας ξεπεσμένης πολιτικής ηθικής, που συναγωνίζεται ισάξια (ας μην αναρωτιέται ο συντάκτης), έντυπα τύπου Ciao ή Espresso, ή Πρώτου Θέματος (να συμπληρώσω). Η προσπάθεια «διασκέδασης» της πολιτικής μέσω του σεξ δεν σώζεται από την περιρρέουσα ειρωνεία και διάθεση ανέμελου παιχνιδίσματος του γράφοντος. Οι προθέσεις φανερές και ξεκάθαρες.
Την εκποίηση του λόγου στο βωμό της αναγνωσιμότητας, μόνο εμετό στους αναγνώστες, από φίλια πυρά, μπορείς να την πεις.
Τον πολυέλαιο του Άδωνι εσείς του τον κουνάτε, φίλτατοι …
ΥΣ.
Τον πολυέλαιο, τον είχα αφήσει κάπου εκεί στις δεκαετίες 70, 80, αλλά απ' ότι φαίνεται επιβίωσε… αυτοί τον έχουν στα σπίτια τους! Μια κιτς πινελιά του παρελθόντος, που ομολογουμένως ταιριάζει απόλυτα στη thrush πολιτική ζωή της χώρας και το διαγωνισμό think tank υποκουλτούρας στον οποίο επιδίδονται.
Μπρέγιαννη Κατερίνα ,avgi.gr , 01.12.2014
|
|
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου