«Οι τρεις λόγοι που έφεραν την ανατροπή: Το «διάλειμμα» που ζήτησε ο Πρόεδρος Αναστασιάδης. Η καθόλου βοηθητική στάση που τήρησε η Αθήνα. Ο Ακιντζί που μετετράπη σε μαριονέτα της Άγκυρας».
Αυτό ήταν το χθεσινό πρωτοσέλιδο του «Π».
Θέλεις να παραμείνεις ψύχραιμος. Να αποφύγεις συγκρούσεις.
Να διατηρήσεις χαμηλούς τόνους, αφού η τεράστια απειλή της τουρκικής προπαγάνδας επικρέμεται σαν δαμόκλειος σπάθη. Μόλις χθες προτρέψαμε όλους τους πολιτικούς να στηρίξουν τον Πρόεδρο Αναστασιάδη διότι αυτό επιβάλει το εθνικό συμφέρον. Πλην όμως, όλα έχουν όρια. Η λογική, η συνείδηση και η υπομονή επαναστατούν.
Ευθύνεται ο Αναστασιάδης, ευθύνεται η Ελλάδα, ευθύνεται η μαριονέτα. Η Τουρκία; Ο Σουλτάνος; Ο επεκτατισμός τους; Υπάρχει σώφρων άνθρωπος σ’ αυτό τον τόπο, που διανοείται ότι για την κατολίσθηση στο «Όρος των Προσκυνητών» έφταιξαν όλοι εκτός από την Τουρκία και τον δικτάτορά της; Ο γράφων προσπαθεί συνειδητά να μην σχολιάζει άλλα ΜΜΕ, όμως, στην προκειμένη περίπτωση έχει ξεπερασθεί κάθε όριο ανοχής. Πρόκειται για κορυφαίο ολίσθημα, το οποίο προκαλεί ανεπανόρθωτη ζημιά στην Κύπρο, στον Πρόεδρο της και στη διαπραγματευτική τους δυνατότητα. Φυσικά και στο μοναδικό στήριγμα, που αυτός ο δύσμοιρος τόπος διαθέτει, την Ελλάδα.
Επικρίνεται το «διάλειμμα» το οποίο ζήτησε ο πρόεδρος Αναστασιάδης μεταξύ Μον Πελεράν 1 και Μον Πελεράν 2. Διότι σύμφωνα με τον «Π», στο πρώτο ο Ακιντζί ήταν ευέλικτος, και έτοιμος να αποδεχόταν την επιστροφή 74 χιλ. προσφύγων. Το διάλειμμα ανέτρεψε αυτή την «μεγαλοψυχία» και εμφανίστηκε διαφορετικός. «Ήταν ένας άλλος Ακιντζί. Καμία σχέση με αυτόν τον οποίο διαπραγματευόμασταν τόσους μήνες. Συζητούσε με παγωμένο αίμα», αναφέρει η εφημερίδα ότι σχολίασε μέλος της διαπραγματευτικής ομάδας, που δεν κατονομάζει. Τόσο εύκολα λοιπόν αλλάζουν οι άνθρωποι; Όσο διαρκεί ένα διάλειμμα; Έτσι αλλάζουν οι χαρακτήρες; Ούτε καν πέρασε από το νου τους ότι τόσους μήνες ο Ακιντζί παρουσίαζε αξιοθαύμαστο υποκριτικό ταλέντο. Και μόλις πήρε σήμα από τον «παραγωγό» του, πέταξε το προσωπείο και εμφάνισε το πραγματικό του πρόσωπο. Ούτε καν διανοηθήκαν ότι ο Σουλτάνος αποφάσισε να αλλάξει διαπραγματευτική τακτική. Προκειμένου να μην του ταράξουν την πραγματική του έγνοια, που είναι η διατήρηση εγγυήσεων και στρατιωτικής παρουσίας στην Κύπρο, έκανε πίσω στο εδαφικό. Ζητώντας παράλληλη συζήτηση στην πολυμερή διάσκεψη. Εκεί θα έκανε παραχώρηση δίνοντας την Μόρφου (τι μεγαλοψυχία Θεέ μου) και θα απαιτούσε διατήρηση των εγγυήσεων. Και άντε να βρισκόταν ξένος διπλωμάτης, που να μην θεωρούσε «δίκαιη» την ανταλλαγή. Ούτε καν σκέφτηκε κάποιος στον «Π» ότι η Τουρκία δεν είναι ανόητη, ώστε να επέτρεψε στον Ακιντζί να κάνει παραχωρήσεις κατά το δοκούν στο Πελεράν 1 και ξύπνησε στο Πελεράν 2, τραβώντας του το αφτί.
Λιθοβολείται από τον «Π» η στάση της Αθήνας και ειδικά ο κ. Κοτζιάς για τις εγγυήσεις. Από το 1974 δεν θυμάμαι πιο ορθή στάση εκ μέρους της Αθήνας. Είναι δυνατό να υπάρχουν Κύπριοι, που αντί να οραματίζονται μια λύση πλήρως απαλλαγμένη από κάθε τουρκική παρουσία, να επιπλήττουν μια τέτοια προοπτική; Τι θέλουν επιτέλους; Να συνεχίσουμε επ’ άπειρον να ζούμε με τους φόβους τους οποίους μεγάλωσε μια ολόκληρη γενιά; Όχι ένα πραγματικά ανεξάρτητο κράτος, που να κάνει μια καινούργια αρχή σε ασφαλές ευρωπαϊκό περιβάλλον, πλήρως απαλλαγμένο από κάθε απεχθές βαρίδι; Ούτε καν σκέφτηκαν ότι αν η Κύπρος απομείνει μόνη να φωνάζει για τις εγγυήσεις, η φωνή της θα σβήσει; Ότι η Αθήνα είναι αυτή που εμποδίζει κάθε ξένο να αγνοήσει το συγκεκριμένο αίτημα; Επιτέλους, κάτω τα χέρια από την Αθήνα και τον Κοτζιά. Αν αντιληφθήκατε ότι η Άγκυρα δεν πρόκειται ποτέ να αποδεχθεί λύση χωρίς εγγυήσεις και ως εκ τούτου, η ετοιμότητα σας για οποιαδήποτε λύση δεν θα καρποφορήσει, μην ενοχλείτε το όραμα των Ε/κ για μια λύση απαλλαγμένη εντελώς από τον τουρκικό εφιάλτη.
Ο σεβασμός στην αντίθετη άποψη είναι κυρίαρχη αξία. Σε τέτοιες περιπτώσεις, όμως, σηκώνεις τα χέρια ψηλά και αναφωνείς: Έλεος!
Γ. Καλλινίκου ,http://www.philenews.com , 24 Νοεμβρίου 2016
Ευθύνεται ο Αναστασιάδης, ευθύνεται η Ελλάδα, ευθύνεται η μαριονέτα. Η Τουρκία; Ο Σουλτάνος; Ο επεκτατισμός τους; Υπάρχει σώφρων άνθρωπος σ’ αυτό τον τόπο, που διανοείται ότι για την κατολίσθηση στο «Όρος των Προσκυνητών» έφταιξαν όλοι εκτός από την Τουρκία και τον δικτάτορά της; Ο γράφων προσπαθεί συνειδητά να μην σχολιάζει άλλα ΜΜΕ, όμως, στην προκειμένη περίπτωση έχει ξεπερασθεί κάθε όριο ανοχής. Πρόκειται για κορυφαίο ολίσθημα, το οποίο προκαλεί ανεπανόρθωτη ζημιά στην Κύπρο, στον Πρόεδρο της και στη διαπραγματευτική τους δυνατότητα. Φυσικά και στο μοναδικό στήριγμα, που αυτός ο δύσμοιρος τόπος διαθέτει, την Ελλάδα.
Επικρίνεται το «διάλειμμα» το οποίο ζήτησε ο πρόεδρος Αναστασιάδης μεταξύ Μον Πελεράν 1 και Μον Πελεράν 2. Διότι σύμφωνα με τον «Π», στο πρώτο ο Ακιντζί ήταν ευέλικτος, και έτοιμος να αποδεχόταν την επιστροφή 74 χιλ. προσφύγων. Το διάλειμμα ανέτρεψε αυτή την «μεγαλοψυχία» και εμφανίστηκε διαφορετικός. «Ήταν ένας άλλος Ακιντζί. Καμία σχέση με αυτόν τον οποίο διαπραγματευόμασταν τόσους μήνες. Συζητούσε με παγωμένο αίμα», αναφέρει η εφημερίδα ότι σχολίασε μέλος της διαπραγματευτικής ομάδας, που δεν κατονομάζει. Τόσο εύκολα λοιπόν αλλάζουν οι άνθρωποι; Όσο διαρκεί ένα διάλειμμα; Έτσι αλλάζουν οι χαρακτήρες; Ούτε καν πέρασε από το νου τους ότι τόσους μήνες ο Ακιντζί παρουσίαζε αξιοθαύμαστο υποκριτικό ταλέντο. Και μόλις πήρε σήμα από τον «παραγωγό» του, πέταξε το προσωπείο και εμφάνισε το πραγματικό του πρόσωπο. Ούτε καν διανοηθήκαν ότι ο Σουλτάνος αποφάσισε να αλλάξει διαπραγματευτική τακτική. Προκειμένου να μην του ταράξουν την πραγματική του έγνοια, που είναι η διατήρηση εγγυήσεων και στρατιωτικής παρουσίας στην Κύπρο, έκανε πίσω στο εδαφικό. Ζητώντας παράλληλη συζήτηση στην πολυμερή διάσκεψη. Εκεί θα έκανε παραχώρηση δίνοντας την Μόρφου (τι μεγαλοψυχία Θεέ μου) και θα απαιτούσε διατήρηση των εγγυήσεων. Και άντε να βρισκόταν ξένος διπλωμάτης, που να μην θεωρούσε «δίκαιη» την ανταλλαγή. Ούτε καν σκέφτηκε κάποιος στον «Π» ότι η Τουρκία δεν είναι ανόητη, ώστε να επέτρεψε στον Ακιντζί να κάνει παραχωρήσεις κατά το δοκούν στο Πελεράν 1 και ξύπνησε στο Πελεράν 2, τραβώντας του το αφτί.
Λιθοβολείται από τον «Π» η στάση της Αθήνας και ειδικά ο κ. Κοτζιάς για τις εγγυήσεις. Από το 1974 δεν θυμάμαι πιο ορθή στάση εκ μέρους της Αθήνας. Είναι δυνατό να υπάρχουν Κύπριοι, που αντί να οραματίζονται μια λύση πλήρως απαλλαγμένη από κάθε τουρκική παρουσία, να επιπλήττουν μια τέτοια προοπτική; Τι θέλουν επιτέλους; Να συνεχίσουμε επ’ άπειρον να ζούμε με τους φόβους τους οποίους μεγάλωσε μια ολόκληρη γενιά; Όχι ένα πραγματικά ανεξάρτητο κράτος, που να κάνει μια καινούργια αρχή σε ασφαλές ευρωπαϊκό περιβάλλον, πλήρως απαλλαγμένο από κάθε απεχθές βαρίδι; Ούτε καν σκέφτηκαν ότι αν η Κύπρος απομείνει μόνη να φωνάζει για τις εγγυήσεις, η φωνή της θα σβήσει; Ότι η Αθήνα είναι αυτή που εμποδίζει κάθε ξένο να αγνοήσει το συγκεκριμένο αίτημα; Επιτέλους, κάτω τα χέρια από την Αθήνα και τον Κοτζιά. Αν αντιληφθήκατε ότι η Άγκυρα δεν πρόκειται ποτέ να αποδεχθεί λύση χωρίς εγγυήσεις και ως εκ τούτου, η ετοιμότητα σας για οποιαδήποτε λύση δεν θα καρποφορήσει, μην ενοχλείτε το όραμα των Ε/κ για μια λύση απαλλαγμένη εντελώς από τον τουρκικό εφιάλτη.
Ο σεβασμός στην αντίθετη άποψη είναι κυρίαρχη αξία. Σε τέτοιες περιπτώσεις, όμως, σηκώνεις τα χέρια ψηλά και αναφωνείς: Έλεος!
Γ. Καλλινίκου ,http://www.philenews.com , 24 Νοεμβρίου 2016
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου