 |
την απώλεια της κόρης της.
Αποκαλύπτει πώς την αποχαιρέτησε και τονίζει
ότι πρέπει να μείνει δυνατή για τις εγγονές της.«Πρέπει να φανώ δυνατή για τις εγγονές μου, δεν είμαι πια μόνο γιαγιά, τώρα πρέπει να είμαι και η μάνα που έχασαν».
Η Βέφα Αλεξιάδου μιλά για πρώτη φορά μετά τον ξαφνικό χαμό της κόρης της.
«Δεν υπάρχει μεγαλύτερος πόνος από το να χάνεις το παιδί σου, είμαι παλικάρι, είμαι δυνατή, έχω περάσει πολύ δύσκολα στη ζωή μου αλλά αυτό πόνεσε. Πάει η Αλεξία μου, πάει το παιδί μου» λέει στο Πρώτο Θέμα.
«Αυτό που πρέπει να πω είναι πως η Αλεξία δεν έφυγε με θυμό αλλά με ένα τεράστιο παράπονο, μία μεγάλη πίκρα. Ίσως όμως πια ούτε αυτό έχει σημασία. Σημασία έχει ότι η κόρη μου, η ζωή μου, το βλαστάρι μου έφυγε από τη ζωή. Πάει το κοριτσάκι μου, Πάει η Αλεξία μου», λέει με φωνή τρεμάμενη και ξεσπά σε λυγμούς.
«Η Αλεξία μου ήταν δυνατό μυαλό, αγωνίστρια , με δυο χρυσά χέρια η Αλεξία, μαθήτευσε την τέχνη της κουζίνας κοντά μου. Ήμουν περήφανη γι αυτή, την καμάρωνα και χαιρόμουν που θ' αφήσω τη συνέχιση του έργου μου στα άξια χέρια της. Πιστεύω να αξιώσει ο Θεός να γαλουχήσω τη μικρή εγγονή μου Βέφα, που κληρονόμησε από τη μητέρα της την αγάπη για την κουζίνα και να είναι αυτή η άξια διάδοχος και των δυο μας. Κάτοχος πτυχίου οικονομικών του Αγγλικού Πανεπιστημίου Queen Mary και MBA του London city University η γλυκιά κορούλα μου ανεδείχθη σε μια επιτυχημένη επιχειρηματία εκδίδοντας ένα μοναδικό για την Ελλάδα περιοδικό μαγειρικής που στάθηκε στην αγορά χωρίς έσοδα διαφήμισης αλλά μόνο την αγάπη των χιλιάδων αναγνωστριών του που το λάτρεψαν. Πριν λίγες ημέρες γιόρτασε 10 χρόνια επιτυχημένης πορείες. Στη μνήμη της αφιερωμένο θα κυκλοφορήσει το πανηγυρικό Χριστουγεννιάτικο τεύχος που το είχε ήδη ετοιμάσει».
Τρυφερή σύζυγος, άξια μητέρα, επιτυχημένη επαγγελματίας«Τρυφερή σύζυγος, άξια μητέρα, επιτυχημένη επαγγελματίας, ξυπνούσε κάθε πρωί στις 6 να ετοιμάσει τα παιδιά για το σχολείο και το φαγητό της ημέρας και μετά στο γραφείο για τη δουλειά! Την προσφορά της αγάπης της στην Ελληνίδα νοικοκυρά. Επιστροφή στις 4 να παραλάβει τα παιδιά, φαγητό, επίβλεψη των μαθημάτων των παιδιών, λίγη τηλεόραση μαζί με τα παιδιά και ύπνο νωρίς. Τελευταία κάθε Σάββατο έκανε στο σπίτι της σεμινάρια μαγειρικής, αλλιώτικα από τα αλλά. Οι συμμετέχοντες τελειώνοντας την παρακολούθηση απολάμβαναν τα εδέσματα. Πάντα με το χαμόγελο στα χείλη μοίραζε την αγάπη της σε όλους».
«Στη διάρκεια της ζωής μου αντιμετώπισα το χαμό αρκετών αγαπημένων προσώπων. Στην τρυφερή ηλικία των 7 χρόνων έχασα τον πατέρα μου. Στα 11 μου χρόνια τον θειο μου, αδελφό της μητέρας μου! Στη συνέχεια δυο αγαπημένες αδελφικές φίλες, κατόπιν τη γιαγιά, κι αργότερα τη μητέρα, και το σύζυγο μου. Κανένας από αυτούς δεν συγκρίνεται με το χαμό του παιδιού μου»
Το τελευταίο αντίο, η πίκρα και το παράπονο
«Έβγαλα πίκρα και παράπονο. Τι νόημα έχουν όλοι οι έπαινοι και τα υπέροχα σχόλια των Media κατόπιν εορτής, μετά το θάνατο της; Πες μου σε παρακαλώ. Όσο ζούσε, της έκανε κανείς μια παρουσίαση, να επαινέσει το έργο της, να τιμήσει μια άξια Ελληνίδα γυναίκα που πρόβαλε την Ελλάδα κι ήταν πρότυπο προς μίμηση για κάθε άλλη Ελληνίδα;»
«Αντίο αγαπημένη μου κόρη, έφυγες με το παράπονο γλυκιά μου κορούλα».
«Δεν υπάρχει μεγαλύτερος πόνος από το να χάνεις το παιδί σου, είμαι παλικάρι, είμαι δυνατή, έχω περάσει πολύ δύσκολα στη ζωή μου αλλά αυτό πόνεσε. Πάει η Αλεξία μου, πάει το παιδί μου» λέει στο Πρώτο Θέμα.
«Αυτό που πρέπει να πω είναι πως η Αλεξία δεν έφυγε με θυμό αλλά με ένα τεράστιο παράπονο, μία μεγάλη πίκρα. Ίσως όμως πια ούτε αυτό έχει σημασία. Σημασία έχει ότι η κόρη μου, η ζωή μου, το βλαστάρι μου έφυγε από τη ζωή. Πάει το κοριτσάκι μου, Πάει η Αλεξία μου», λέει με φωνή τρεμάμενη και ξεσπά σε λυγμούς.
«Η Αλεξία μου ήταν δυνατό μυαλό, αγωνίστρια , με δυο χρυσά χέρια η Αλεξία, μαθήτευσε την τέχνη της κουζίνας κοντά μου. Ήμουν περήφανη γι αυτή, την καμάρωνα και χαιρόμουν που θ' αφήσω τη συνέχιση του έργου μου στα άξια χέρια της. Πιστεύω να αξιώσει ο Θεός να γαλουχήσω τη μικρή εγγονή μου Βέφα, που κληρονόμησε από τη μητέρα της την αγάπη για την κουζίνα και να είναι αυτή η άξια διάδοχος και των δυο μας. Κάτοχος πτυχίου οικονομικών του Αγγλικού Πανεπιστημίου Queen Mary και MBA του London city University η γλυκιά κορούλα μου ανεδείχθη σε μια επιτυχημένη επιχειρηματία εκδίδοντας ένα μοναδικό για την Ελλάδα περιοδικό μαγειρικής που στάθηκε στην αγορά χωρίς έσοδα διαφήμισης αλλά μόνο την αγάπη των χιλιάδων αναγνωστριών του που το λάτρεψαν. Πριν λίγες ημέρες γιόρτασε 10 χρόνια επιτυχημένης πορείες. Στη μνήμη της αφιερωμένο θα κυκλοφορήσει το πανηγυρικό Χριστουγεννιάτικο τεύχος που το είχε ήδη ετοιμάσει».
Τρυφερή σύζυγος, άξια μητέρα, επιτυχημένη επαγγελματίας«Τρυφερή σύζυγος, άξια μητέρα, επιτυχημένη επαγγελματίας, ξυπνούσε κάθε πρωί στις 6 να ετοιμάσει τα παιδιά για το σχολείο και το φαγητό της ημέρας και μετά στο γραφείο για τη δουλειά! Την προσφορά της αγάπης της στην Ελληνίδα νοικοκυρά. Επιστροφή στις 4 να παραλάβει τα παιδιά, φαγητό, επίβλεψη των μαθημάτων των παιδιών, λίγη τηλεόραση μαζί με τα παιδιά και ύπνο νωρίς. Τελευταία κάθε Σάββατο έκανε στο σπίτι της σεμινάρια μαγειρικής, αλλιώτικα από τα αλλά. Οι συμμετέχοντες τελειώνοντας την παρακολούθηση απολάμβαναν τα εδέσματα. Πάντα με το χαμόγελο στα χείλη μοίραζε την αγάπη της σε όλους».
«Στη διάρκεια της ζωής μου αντιμετώπισα το χαμό αρκετών αγαπημένων προσώπων. Στην τρυφερή ηλικία των 7 χρόνων έχασα τον πατέρα μου. Στα 11 μου χρόνια τον θειο μου, αδελφό της μητέρας μου! Στη συνέχεια δυο αγαπημένες αδελφικές φίλες, κατόπιν τη γιαγιά, κι αργότερα τη μητέρα, και το σύζυγο μου. Κανένας από αυτούς δεν συγκρίνεται με το χαμό του παιδιού μου»
Το τελευταίο αντίο, η πίκρα και το παράπονο
«Έβγαλα πίκρα και παράπονο. Τι νόημα έχουν όλοι οι έπαινοι και τα υπέροχα σχόλια των Media κατόπιν εορτής, μετά το θάνατο της; Πες μου σε παρακαλώ. Όσο ζούσε, της έκανε κανείς μια παρουσίαση, να επαινέσει το έργο της, να τιμήσει μια άξια Ελληνίδα γυναίκα που πρόβαλε την Ελλάδα κι ήταν πρότυπο προς μίμηση για κάθε άλλη Ελληνίδα;»
«Αντίο αγαπημένη μου κόρη, έφυγες με το παράπονο γλυκιά μου κορούλα».
thetoc.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου