Aνταπόκριση του Νίκου Χειλά-ΒΗΜΑ
«Ο Τσίπρας ξεχωρίζει πολύ από τους άλλους πολιτικούς» έλεγε παλιότερα συνεργάτης του. «Κι αυτό επειδή είναι ικανός να κινείται εξίσου άνετα σε ένα πολιτικό σαλόνι, όπως και σε μια διαδήλωση».
Στις δυο αυτές ικανότητες προστέθηκε το βράδυ της Δευτέρας και μια τρίτη:
Το άνετο βάδισμα πάνω σε κόκκινο χαλί υπό τους ήχους στρατιωτικής μπάντας.
Ο ΄Ελληνας πρωθυπουργός βάδιζε εντελώς αβίαστα δίπλα στην Άνγκελα Μέρκελ κατά την υποδοχή του στο προαύλιο της καγκελαρίας του Βερολίνου. «Έδειχνε πιο άνετος και από την καγκελάριο» έλεγε Γερμανός δημοσιογράφος. «Λες και ήταν γι αυτόν θέμα ρουτίνας».
Μεγαλύτερη άνεση έδειξε ο κ.Τσίπρας και κατά την κοινή συνέντευξη τύπου.
Μεγαλύτερη άνεση έδειξε ο κ.Τσίπρας και κατά την κοινή συνέντευξη τύπου.
Ενώ η καγκελάριος κατέβαζε επίμονα τις άκρες των χειλιών της, εκείνος δεν ξεχνούσε να χαμογελά. Και το χαμόγελο αυτό κέρδισε εξίσου τις εντυπώσεις με τις δηλώσεις του περί ανάγκης συνεννόησης με τους Γερμανούς ενώπιον των 200 και πλέον δημοσιογράφων (αριθμός ρεκόρ!), που είχαν συγκεντρωθεί στο φουαγιέ της καγκελαρίας.
Η κ.Μέρκελ τον ακολούθησε σε αυτό χρησιμοποιώντας παρόμοιες φράσεις.
Αν λοιπόν ο πρώτος στόχος του ταξιδιού στο Βερολίνο ήταν η επαναφορά των ελληνογερμανικών σχέσεων σε κάποια μορφή κανονικότητας, με κυρίαρχο στοιχείο τον διάλογο, αυτός πέτυχε.
Αν λοιπόν ο πρώτος στόχος του ταξιδιού στο Βερολίνο ήταν η επαναφορά των ελληνογερμανικών σχέσεων σε κάποια μορφή κανονικότητας, με κυρίαρχο στοιχείο τον διάλογο, αυτός πέτυχε.
Η «ισχυρότερη γυναίκα της Ευρώπης» και «ο επαναστάτης του Νότου» (Spiegel) δεν έγιναν ξαφνικά στενοί φίλοι, έπαψαν όμως, όπως είπε ο κ.Τσίπρας, να μιλούν ο ένας για τον άλλον, αλλά απευθείας μεταξύ τους.
Οι δυο άλλοι στόχοι ωστόσο έμειναν μετέωροι. Για τις επανορθώσεις, η καγκελάριος είναι ένα ξερό «όχι». Και όσον αφορά τις προτάσεις σχετικά με την υλοποίηση της απόφασης της 20ης Φεβρουαρίου, που τις παρουσίασε ο ΄Ελληνας επισκέπτης της, τις άκουσε με «μεγάλο ενδιαφέρον», απέφυγε όμως να τις αξιολογήσει και πολύ περισσότερο να τις υιοθετήσει.
Ακόμα πιο αρνητική, ή μάλλον προσβλητική ήταν η στάση της, όταν δήλωσε ότι «η Γερμανία δεν μπορεί να διαθέσει ρευστότητα στην Ελλάδα» - κάτι που ανάγκασε τον κ.Τσίπρα να «διευκρινίσει» αμέσως, ότι δεν ήρθε στο Βερολίνο για να ζητήσει οικονομική βοήθεια.
Το όντως φτωχό αποτέλεσμα δεν σημαίνει όμως αποτυχία του ταξιδιού. Ο κ.Τσίπρας βρήκε καταρχάς μια μοναδική ευκαιρία να παρουσιάσει στη γερμανική, αλλά εν πολλοίς και στη διεθνή δημοσιότητα τις θέσεις της κυβέρνησής του.
Ταυτόχρονα κατόρθωσε (αυτό μαζί με την κ.Μέρκελ) να επιβάλει την άποψη, ότι ο διάλογος είναι το μοναδικό αποτελεσματικό μέτρο για τη μείωση της καχυποψίας, την αποδόμηση των προκαταλήψεων και την επίλυση (όταν αυτό είναι δυνατό!) των διαφορών.
Επιπλέον μπόρεσε να διαπιστώσει, ότι σε ορισμένα καίρια σημεία η γερμανική μονολιθικότητα αρχίζει να παρουσιάζει ρωγμές. Παράδειγμα, στο θέμα των επανορθώσεων: Για πρώτη φορά πιέζουν προς αυτή την κατεύθυνση όχι μόνο σύσσωμη η αντιπολίτευση (η Linke/Αριστερά και οι Πράσινοι) αλλά και μέρος της Σοσιαλδημοκρατίας.
Η ηγεσία των Σοσιαλδημοκρατών αποκρούει βέβαια ακόμα τις ελληνικές αξιώσεις, δηλώνει όμως ότι θα αποδεχόταν μια πλάγια λύση – την ενίσχυση των ποικιλώνυμων οργανώσεων («ταμείο μνήμης», «γερμανοελληνικό κέντρο νεότητας», κλπ.) που παίζουν το ρόλο υποκατάστατου των επανορθώσεων. Αυτό έδειξε να το αποδέχεται και η κ.Μέρκελ. Ο κ.Τσίπρας φρόντισε να της ρίξει μια «χρυσή γέφυρα» γι αυτό δηλώνοντας ότι οι επανορθώσεις δεν αποτελούν πρωτίστως υλικό, αλλά ηθικό θέμα. Ελπίζοντας βέβαια στο βάθος, ότι με τον καιρό θα επέλθει και μια πολιτική λύση του ζητήματος, που χωρίς να κάνει αναφορά στον απαγορευτικό για τους Γερμανούς όρο «επανορθώσεις», θα έχει και γενναίο υλικό αντίκρισμα.
Το ταξίδι στο Βερολίνο ήταν λοιπόν μια αρχή – πενιχρό στο αποτέλεσμα, αλλά με πολύ πιο ευοίωνες προοπτικές από ότι εκείνες κατά τη διάρκεια της ανείδωτης κρίσης στις ελληνογερμανικές σχέσεις τις τελευταίες εβδομάδες.
Οι δυο άλλοι στόχοι ωστόσο έμειναν μετέωροι. Για τις επανορθώσεις, η καγκελάριος είναι ένα ξερό «όχι». Και όσον αφορά τις προτάσεις σχετικά με την υλοποίηση της απόφασης της 20ης Φεβρουαρίου, που τις παρουσίασε ο ΄Ελληνας επισκέπτης της, τις άκουσε με «μεγάλο ενδιαφέρον», απέφυγε όμως να τις αξιολογήσει και πολύ περισσότερο να τις υιοθετήσει.
Ακόμα πιο αρνητική, ή μάλλον προσβλητική ήταν η στάση της, όταν δήλωσε ότι «η Γερμανία δεν μπορεί να διαθέσει ρευστότητα στην Ελλάδα» - κάτι που ανάγκασε τον κ.Τσίπρα να «διευκρινίσει» αμέσως, ότι δεν ήρθε στο Βερολίνο για να ζητήσει οικονομική βοήθεια.
Το όντως φτωχό αποτέλεσμα δεν σημαίνει όμως αποτυχία του ταξιδιού. Ο κ.Τσίπρας βρήκε καταρχάς μια μοναδική ευκαιρία να παρουσιάσει στη γερμανική, αλλά εν πολλοίς και στη διεθνή δημοσιότητα τις θέσεις της κυβέρνησής του.
Ταυτόχρονα κατόρθωσε (αυτό μαζί με την κ.Μέρκελ) να επιβάλει την άποψη, ότι ο διάλογος είναι το μοναδικό αποτελεσματικό μέτρο για τη μείωση της καχυποψίας, την αποδόμηση των προκαταλήψεων και την επίλυση (όταν αυτό είναι δυνατό!) των διαφορών.
Επιπλέον μπόρεσε να διαπιστώσει, ότι σε ορισμένα καίρια σημεία η γερμανική μονολιθικότητα αρχίζει να παρουσιάζει ρωγμές. Παράδειγμα, στο θέμα των επανορθώσεων: Για πρώτη φορά πιέζουν προς αυτή την κατεύθυνση όχι μόνο σύσσωμη η αντιπολίτευση (η Linke/Αριστερά και οι Πράσινοι) αλλά και μέρος της Σοσιαλδημοκρατίας.
Η ηγεσία των Σοσιαλδημοκρατών αποκρούει βέβαια ακόμα τις ελληνικές αξιώσεις, δηλώνει όμως ότι θα αποδεχόταν μια πλάγια λύση – την ενίσχυση των ποικιλώνυμων οργανώσεων («ταμείο μνήμης», «γερμανοελληνικό κέντρο νεότητας», κλπ.) που παίζουν το ρόλο υποκατάστατου των επανορθώσεων. Αυτό έδειξε να το αποδέχεται και η κ.Μέρκελ. Ο κ.Τσίπρας φρόντισε να της ρίξει μια «χρυσή γέφυρα» γι αυτό δηλώνοντας ότι οι επανορθώσεις δεν αποτελούν πρωτίστως υλικό, αλλά ηθικό θέμα. Ελπίζοντας βέβαια στο βάθος, ότι με τον καιρό θα επέλθει και μια πολιτική λύση του ζητήματος, που χωρίς να κάνει αναφορά στον απαγορευτικό για τους Γερμανούς όρο «επανορθώσεις», θα έχει και γενναίο υλικό αντίκρισμα.
Το ταξίδι στο Βερολίνο ήταν λοιπόν μια αρχή – πενιχρό στο αποτέλεσμα, αλλά με πολύ πιο ευοίωνες προοπτικές από ότι εκείνες κατά τη διάρκεια της ανείδωτης κρίσης στις ελληνογερμανικές σχέσεις τις τελευταίες εβδομάδες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου