Ο Νίκος Μπογιόπουλος
στον eniko
Η στήλη, προς χάρη της καλής διάθεσης και της ανάγκης να χαμογελάσει λιγουλάκι το χειλάκι μας, παραχωρεί σήμερα τη θέση της στον Διονύση Χαριτόπουλο.Ο συγγραφέας ρωτήθηκε πριν από λίγες μέρες
πως βλέπει την κυβέρνηση.
Η απάντησή του μπορεί να μην τονώνει το ηθικό εκείνων
που προσδοκούν από την διαπραγματευτική δεινότητα των κυβερνώντων, ωστόσο υπήρξε απροσδόκητη και η περιγραφή σπαρταριστή:
----------------- ----------- ------------
Εμείς θα βάζαμε Τίτλο :
"Ο Τσίπρας στο ρόλο του (τερματοφύλακα) Πολέτι"
Οι Τιποτένιοι
Βρήκαμε και κάποια στοιχεία γι΄αυτόν τον ...διάττοντα αστέρα , τον Πολέτι ....
Alberto José Poletti (Argentina, 1972-1973)
Ο Αλμπέρτο Χοσέ Πολέτι γεννήθηκε στις 20/07/1946 στο Μπουένος Άϊρες της Αργεντινής. Από μικρή ηλικία εντάχθηκε στις μικρές ομάδες της Εστουδιάντες και το 1964 προωθήθηκε στην ανδρική ομάδα. Δεν άργησε να καθιερωθεί στην βασική ενδεκάδα της Εστουδιάντες. Κατέκτησε το πρωτάθλημα Αργεντινής του 1967, το διηπειρωτικό κύπελλο του 1968 (με αντίπαλο τη Μάντσεστερ Γιουνάϊτεντ), το Κόπα Λιμπερταδόρες το 1968 και το 1969 καθώς και το παναμερικανικό κύπελλο του 1969. Οι εμφανίσεις του τον οδήγησαν στην εθνική Αργεντινής και όλα έδειχναν οτι ο Αργεντινός γκολκίπερ είχε λαμπρό ποδοσφαιρικό μέλλον.
Όμως, ο αγώνας για το διηπειρωτικό κύπελλο του 1969 με αντίπαλο την Μίλαν είχε άσχημη κατάληξη για τον ίδιο, καθώς στον συγκεκριμένο αγώνα έγιναν επεισόδια μεταξύ των παικτών της Εστουδιάντες και της Μίλαν με αποτέλεσμα - έπειτα από εντολή του ίδιου του προέδρου της Αργεντινής, Χουάν Κάρλος Ονγκανία - να συλληφθεί όλη η ομάδα της Εστουδιάντες! Ο Πολέτι μαζί με τους συμπαίκτες του Ραούλ Αγκίρε Σουάρες και Ραούλ Μαδέρο κατέληξαν στη φυλακή και τιμωρήθηκαν με ισόβιο αποκλεισμό. Μετά την αποφυλάκιση του παρέμενε στην Εστουδιάντες μεν, αλλά ήταν ανενεργός λόγω της τιμωρίας που του είχε επιβληθεί, ώσπου στα τέλη του 1970 του δόθηκε χάρη και μπόρεσε να αγωνιστεί ξανά. Όχι όμως για λογαριασμό της Εστουδιάντες που τον αποδέσμευσε, με αποτέλεσμα ο Πολέτι να υπογράψει στην Ατλέτικο Ουρακάν. Αγωνίστηκε σε λίγα παιχνίδια καθώς η αγωνιστική απραξία (και όχι μόνο, όπως θα αποδειχθεί αργότερα) αποτέλεσε τροχοπέδη στην προσπάθεια να πάρει φανέλα βασικού, με αποτέλεσμα να καταλήξει να προπονείται κάποια στιγμή προς το τέλος του 1971 μόνος του στη... Νέα Υόρκη.
Και τότε, τον Απρίλιο του 1972, έρχεται η πρόταση του Ολυμπιακού... Του Ολυμπιακού του Γουλανδρή, που έψαχνε εναγωνίως έναν καλό τερματοφύλακα για να χτιστεί γύρω του η άμυνα της ομάδας του Γουλανδρή. Ο "ιπτάμενος γκολκίπερ" - όπως τον αποκαλούσαν οι εφημερίδες λόγω της ελαστικότητας του τις καλές εποχές της Εστουδιάντες - δέχεται να έρθει στην Ελλάδα και στήνεται ένα μεγάλο πανηγύρι για τη "μεγάλη μεταγραφή που έκλεισε". Το κόστος της μεταγραφής έφτανε το τεράστιο για την εποχή ποσόν των 1.700.000 και την Τρίτη, 03/04/1972 που ο Πολέτι πάτησε Ελλάδα, στο αεροδρόμιο βρέθηκε πλήθος κόσμου αλλά και σύσσωμο το Δ.Σ. του Ολυμπιακού για να τον υποδεχτεί. Ο παίκτης δήλωσε συγκινημένος και υπερήφανος που θα αγωνιζόταν για τον Ολυμπιακό, τον οποίο δήλωσε οτι ήξερε λόγω της μεγάλης νίκης επί της Σάντος που "είχε προκαλέσει πάταγο στη Λατινική Αμερική" και την ίδια ημέρα πήγε και για την πρώτη του προπόνηση, παρουσία του τύπου. Ο Πολέτι, στο πνεύμα των ημερών τότε, ήρθε σαν "ομογενής" από την Αργεντινή.
Όμως, ο αγώνας για το διηπειρωτικό κύπελλο του 1969 με αντίπαλο την Μίλαν είχε άσχημη κατάληξη για τον ίδιο, καθώς στον συγκεκριμένο αγώνα έγιναν επεισόδια μεταξύ των παικτών της Εστουδιάντες και της Μίλαν με αποτέλεσμα - έπειτα από εντολή του ίδιου του προέδρου της Αργεντινής, Χουάν Κάρλος Ονγκανία - να συλληφθεί όλη η ομάδα της Εστουδιάντες! Ο Πολέτι μαζί με τους συμπαίκτες του Ραούλ Αγκίρε Σουάρες και Ραούλ Μαδέρο κατέληξαν στη φυλακή και τιμωρήθηκαν με ισόβιο αποκλεισμό. Μετά την αποφυλάκιση του παρέμενε στην Εστουδιάντες μεν, αλλά ήταν ανενεργός λόγω της τιμωρίας που του είχε επιβληθεί, ώσπου στα τέλη του 1970 του δόθηκε χάρη και μπόρεσε να αγωνιστεί ξανά. Όχι όμως για λογαριασμό της Εστουδιάντες που τον αποδέσμευσε, με αποτέλεσμα ο Πολέτι να υπογράψει στην Ατλέτικο Ουρακάν. Αγωνίστηκε σε λίγα παιχνίδια καθώς η αγωνιστική απραξία (και όχι μόνο, όπως θα αποδειχθεί αργότερα) αποτέλεσε τροχοπέδη στην προσπάθεια να πάρει φανέλα βασικού, με αποτέλεσμα να καταλήξει να προπονείται κάποια στιγμή προς το τέλος του 1971 μόνος του στη... Νέα Υόρκη.
Και τότε, τον Απρίλιο του 1972, έρχεται η πρόταση του Ολυμπιακού... Του Ολυμπιακού του Γουλανδρή, που έψαχνε εναγωνίως έναν καλό τερματοφύλακα για να χτιστεί γύρω του η άμυνα της ομάδας του Γουλανδρή. Ο "ιπτάμενος γκολκίπερ" - όπως τον αποκαλούσαν οι εφημερίδες λόγω της ελαστικότητας του τις καλές εποχές της Εστουδιάντες - δέχεται να έρθει στην Ελλάδα και στήνεται ένα μεγάλο πανηγύρι για τη "μεγάλη μεταγραφή που έκλεισε". Το κόστος της μεταγραφής έφτανε το τεράστιο για την εποχή ποσόν των 1.700.000 και την Τρίτη, 03/04/1972 που ο Πολέτι πάτησε Ελλάδα, στο αεροδρόμιο βρέθηκε πλήθος κόσμου αλλά και σύσσωμο το Δ.Σ. του Ολυμπιακού για να τον υποδεχτεί. Ο παίκτης δήλωσε συγκινημένος και υπερήφανος που θα αγωνιζόταν για τον Ολυμπιακό, τον οποίο δήλωσε οτι ήξερε λόγω της μεγάλης νίκης επί της Σάντος που "είχε προκαλέσει πάταγο στη Λατινική Αμερική" και την ίδια ημέρα πήγε και για την πρώτη του προπόνηση, παρουσία του τύπου. Ο Πολέτι, στο πνεύμα των ημερών τότε, ήρθε σαν "ομογενής" από την Αργεντινή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου