Περίεργα και δύσκολα συναισθήματα βιώνω το τελευταίο διάστημα Πιτσιρίκο, αρχικά αισιοδοξία και ελπίδα, η οποία και προέκυψε από την μεγάλη υποστήριξη του λαού στο ΟΧΙ και
στη συνέχεια βαθιά απογοήτευση και πίκρα που το ΟΧΙ έγινε ΝΑΙ.
Πιο πολύ όμως απογοητεύτηκα γιατί συνειδητοποίησα πως η ‘επανάσταση’ που έγινε αφορούσε σε μεγάλο βαθμό την διεκδίκηση μίας καλύτερης καπιταλιστικής ζωής, αφορούσε τον μισθό μας, την σύνταξή μας, τον λογαριασμό μας στην τράπεζα και γενικότερα τον εαυτούλη μας.
Να σου πω την αλήθεια, με κούρασε οι διεκδικήσεις της αριστεράς να αφορούν μόνο τους μισθούς, τις συντάξεις, το ΦΠΑ και τον ΕΝΦΙΑ.
Ίσως να φαντάζει εκτός πραγματικότητας αυτό που γράφω, δεδομένου και του τεράστιου αριθμού ανέργων και κάτω από το όριο της φτώχειας συμπολιτών μας, ωστόσο έχω την πεποίθηση ότι η χρόνια έλλειψη αλληλεγγύης σχετίζεται άμεσα με την κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η κοινωνία σήμερα.
Όχι, μαζί δεν τα φάγαμε. ‘Μαζί’ όμως γυρίσαμε την πλάτη σαν κοινωνία σε όσους και προ-μνημονίων βρίσκονταν στο χείλος του γκρεμού…
Δεν τα βάζω με τον κόσμο που διεκδίκησε και διεκδικεί καλύτερες συνθήκες εργασίας, καλύτερες απολαβές και μία καλύτερη ζωή…
Αλλά θέλω ο κόσμος αυτός να κάνει αυτοκριτική και να σκεφτεί κατά πόσο οι διεκδικήσεις του έχουν να κάνουν με την κοινωνική δικαιοσύνη και την αλληλεγγύη ή απλώς με την τσέπη του.
Βλέπω κόσμο δεξιά και αριστερά να κρίνει και να κατακρίνει τις επιλογές του Τσίπρα και να περιμένει από αυτόν με την υπογραφή του ή μη, να τον εξυψώσει ή να τον καταστρέψει.
Λάθος….Οι λαοί είναι αυτοί που καθορίζουν την μοίρα τους και χτίζουν την κοινωνία. Όχι ένας πρωθυπουργός…
Πιθανότατα αν χρεοκοπούσαμε –εκτός ευρωζώνης και όχι εντός όπως τώρα- να επικρατούσε χάος. Ο λόγος όμως δεν θα ήταν η κατάρρευση του ‘χρηματοπιστωτικού συστήματος’, αυτό θα ήταν η αφορμή.
Το χάος θα επικρατούσε λόγω έλλειψης αλληλεγγύης.
Ας μην κοροϊδευόμαστε. Τόσα χρόνια που το ποσοστό των βολεμένων ήταν μεγαλύτερο και όλα πήγαιναν ‘καλά’ για αρκετούς, το σύνολο της κοινωνίας αδιαφορούσε για τις κοινωνικές ομάδες που βρίσκονταν σε δεινή θέση…
Και επειδή οι μέρες που έρχονται θα είναι δύσκολες –είτε με δραχμή είτε με ευρώ-, καλό θα είναι να είμαστε προετοιμασμένοι σαν άτομα και σαν κοινωνία, όχι για αυτό που θα πετύχουμε να έχουμε εμείς, αλλά για αυτό που μπορούμε να προσφέρουμε στην κοινωνία και στον διπλανό μας…
Μία ίσως ανόητη που ακόμα πιστεύει στον Αλέξη -μην βαράτε-, αλλά κυρίως θέλει να πιστέψει στον λαό που αρνείται να υποταχθεί…Ελπίζω για τους σωστούς λόγους…
Ε.
Πιο πολύ όμως απογοητεύτηκα γιατί συνειδητοποίησα πως η ‘επανάσταση’ που έγινε αφορούσε σε μεγάλο βαθμό την διεκδίκηση μίας καλύτερης καπιταλιστικής ζωής, αφορούσε τον μισθό μας, την σύνταξή μας, τον λογαριασμό μας στην τράπεζα και γενικότερα τον εαυτούλη μας.
Να σου πω την αλήθεια, με κούρασε οι διεκδικήσεις της αριστεράς να αφορούν μόνο τους μισθούς, τις συντάξεις, το ΦΠΑ και τον ΕΝΦΙΑ.
Ίσως να φαντάζει εκτός πραγματικότητας αυτό που γράφω, δεδομένου και του τεράστιου αριθμού ανέργων και κάτω από το όριο της φτώχειας συμπολιτών μας, ωστόσο έχω την πεποίθηση ότι η χρόνια έλλειψη αλληλεγγύης σχετίζεται άμεσα με την κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η κοινωνία σήμερα.
Όχι, μαζί δεν τα φάγαμε. ‘Μαζί’ όμως γυρίσαμε την πλάτη σαν κοινωνία σε όσους και προ-μνημονίων βρίσκονταν στο χείλος του γκρεμού…
Δεν τα βάζω με τον κόσμο που διεκδίκησε και διεκδικεί καλύτερες συνθήκες εργασίας, καλύτερες απολαβές και μία καλύτερη ζωή…
Αλλά θέλω ο κόσμος αυτός να κάνει αυτοκριτική και να σκεφτεί κατά πόσο οι διεκδικήσεις του έχουν να κάνουν με την κοινωνική δικαιοσύνη και την αλληλεγγύη ή απλώς με την τσέπη του.
Βλέπω κόσμο δεξιά και αριστερά να κρίνει και να κατακρίνει τις επιλογές του Τσίπρα και να περιμένει από αυτόν με την υπογραφή του ή μη, να τον εξυψώσει ή να τον καταστρέψει.
Λάθος….Οι λαοί είναι αυτοί που καθορίζουν την μοίρα τους και χτίζουν την κοινωνία. Όχι ένας πρωθυπουργός…
Πιθανότατα αν χρεοκοπούσαμε –εκτός ευρωζώνης και όχι εντός όπως τώρα- να επικρατούσε χάος. Ο λόγος όμως δεν θα ήταν η κατάρρευση του ‘χρηματοπιστωτικού συστήματος’, αυτό θα ήταν η αφορμή.
Το χάος θα επικρατούσε λόγω έλλειψης αλληλεγγύης.
Ας μην κοροϊδευόμαστε. Τόσα χρόνια που το ποσοστό των βολεμένων ήταν μεγαλύτερο και όλα πήγαιναν ‘καλά’ για αρκετούς, το σύνολο της κοινωνίας αδιαφορούσε για τις κοινωνικές ομάδες που βρίσκονταν σε δεινή θέση…
Και επειδή οι μέρες που έρχονται θα είναι δύσκολες –είτε με δραχμή είτε με ευρώ-, καλό θα είναι να είμαστε προετοιμασμένοι σαν άτομα και σαν κοινωνία, όχι για αυτό που θα πετύχουμε να έχουμε εμείς, αλλά για αυτό που μπορούμε να προσφέρουμε στην κοινωνία και στον διπλανό μας…
Μία ίσως ανόητη που ακόμα πιστεύει στον Αλέξη -μην βαράτε-, αλλά κυρίως θέλει να πιστέψει στον λαό που αρνείται να υποταχθεί…Ελπίζω για τους σωστούς λόγους…
Ε.
- (Αγαπητή φίλη, γράφετε πως οι λαοί καθορίζουν τη μοίρα τους αλλά ο Τσίπρας έγραψε στα παλιά του τα παπούτσια το δημοψήφισμα. Ποτέ κανένας λαός δεν είναι έτοιμος για αυτό που έρχεται, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως ένας λαός δεν μπορεί να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων. Αλίμονο αν ο φόβος για αυτό που έρχεται μας κρατάει δεμένους σε ένα άθλιο και εξευτελιστικό παρόν. Με αυτή τη λογική, οι άνθρωποι θα ήταν ακόμα στις σπηλιές. Πάντως, είμαστε πολύ πιο έτοιμοι από όσο νομίζετε. Μεγάλο σχολείο τα τελευταία πέντε χρόνια. Να είστε καλά.)
pitsirikos.net
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου