Η μεγάλη σφαγή της Χίου

                        Σαν σήμερα ,30 Μαρτίου 1822 ,ξεκίνησε  η μεγάλη σφαγή  από τους Τούρκους στη Χίο.

Την επομένη (31/03), Μεγάλη Παρασκευή, καίγεται ο ναός της Τουρλωτής και δίνεται το σύνθημα για γενική αιματοχυσία και αποτέφρωση της πόλης.

Από εκείνη την ημέρα και για 4 μήνες η Χίος βιώνει την απίστευτη τρομοκτρατία των ορδών του Σουλτάνου , Τούρκων κατάδικων και άλλων εγκληματιών.Υπολογίζεται ,ότι εκείνες τις ημέρες στο νησί ήρθαν πάνω από 40.000 Τούρκοι άτακτοι με στόχο τις δολοφονίες και τις λεηλασίες.

Με διαταγή του Σουλτάνου :

• θανατώνονται βρέφη έως 3 ετών ,
• αγόρια άνω των 12 ετών και άνδρες,
• γυναίκες άνω των 40 ετών ,
• αιχμαλωτίζονται κορίτσια από 3 ετών, γυναίκες έως 40 ετών, καθώς και αγόρια από 3 έως 12 ετών. Γλύτωναν μόνο όσοι αλλαξοπιστούσαν .

Το Μεγάλο Σάββατο, 1η Απριλίου ,καίγεται η Σχολή της Χίου και σφαγιάζονται σχεδόν όλοι, ακόμη και οι λεπροί. Ο Βαχήτ Πασάς είχε εκδώσει διαταγή ότι όσες γλώσσες και αυτιά του πήγαιναν , τόσα περισσότερα κέρδη θα είχαν.

Στις 2 Απριλίου 1822(Πάσχα) 15.000 Τούρκοι έσφαξαν περίπου 3.000 Χιώτες ,που είχαν βρει καταφύγιο στο μοναστήρι του Αγίου Μηνά.. Δυστυχώς ίδια τύχη είχε την ίδια ημέρα και η Νέα Μονή.

Ήταν τόσο πολύ το αίμα των αθώων, που η θάλασσα κοκκίνισε ...

Στις 23 Απριλίου του 1822 απαγχονίζονται ο μητροπολίτης Πλάτων , ο διάκονός του και εννέα πρόκριτοι.

Ο τραγικός απολογισμός της μεγάλης σφαγής : από τους 117.000 Χριστιανούς της Χίου δολοφονήθηκαν περίπου 52.000 και άλλοι τόσοι πιάστηκαν αιχμάλωτοι Τον Οκτώβριο του 1822 βρίσκονταν στο νησί μόνο ... 900.Κατά τη διάρκεια των σφαγών διεπράχθησαν απίστευτες βιαιότητες:

• πετούσαν τα μωρά στον αέρα και τα διαπερνούσαν με το ξίφος,
• έκαιγαν γυναίκες ζωντανές,
• αποσπούσαν τα έμβρυα των εγκύων με το γιαταγάνι,
• έκοβαν τα γεννητικά όργανα των ανδρών,
• βασάνιζαν ακόμη και ημιθανείς

Οι σφαγες της Χίου συγκλόνισαν την Ευρώπη. Γράφτηκαν πολλά αρθρα σε εφημερίδες, ενώ ο Βίκτωρ Ουγκώ έγραψε το ποίημα “Το Ελληνόπουλο” και ο διάσημος Γάλλος Ντελακρουά αποτύπωσε σε πίνακά του τη μεγάλη σφαγή (φωτό ανωτέρω).

Την 1η Ιουνίου του 1822 ο Κωνσταντίνος Κανάρης πυρπόλησε την τουρκική ναυαρχίδα , κάτι που δεν κατάφερε ο Α. Πιπίνος. ΄Ηταν μια μικρή απάντηση στις τουρκικές θηριωδίες.

   Το ελληνόπουλο

    του Βίκτωρος Ουγκώ
Μετάφραση από τον εθνικό μας ποιητή Κωστή Παλαμά

Τούρκοι διαβήκαν. Χαλασμός, θάνατος πέρα ως πέρα.
Η Χίο, τ` όμορφο νησί, μαύρη απομένει ξέρα,
με τα κρασιά, με τα δεντρά
τ` αρχοντονήσι, που βουνά και σπίτια και λαγκάδια
και στο χορό τις λυγερές καμιά φορά τα βράδια
καθρέφτιζε μεσ` τα νερά.

Ερμιά παντού. Μα κοίταξε κι απάνου εκεί στο βράχο,
στου κάστρου τα χαλάσματα κάποιο παιδί μονάχο
κάθεται, σκύβει θλιβερά
το κεφαλάκι στήριγμα και σκέπη του απομένει
μόνο μιαν άσπρη αγράμπελη σαν αυτό ξεχασμένη
μεσ` την αφάνταστη φθορά.

Φτωχό παιδί, που κάθεσαι ξυπόλυτο στις ράχες
για να μην κλαις λυπητερά, τ` ήθελες τάχα να `χες
για να τα ιδώ τα θαλασσά
ματάκια σου ν` αστράψουνε, να ξαστερώσουν πάλι
και να σηκώσεις χαρωπά σαν πρώτα το κεφάλι
με τα μαλλάκια τα χρυσά;

Τι θέλεις άτυχο παιδί, τι θέλεις να σου δώσω
για να τα πλέξης ξέγνοιαστα, για να τα καμαρώσω
ριχτά στους ώμους σου πλατιά
μαλλάκια που του ψαλιδιού δεν τάχει αγγίξει η κόψη
και σκόρπια στη δροσάτη σου τριγύρω γέρνουν όψη
και σαν την κλαίουσα την ιτιά;

Σαν τι μπορούσε να σου διώξει τάχα το μαράζι;
Μήπως το κρίνο απ` το Ιράν, που του ματιού σου μοιάζει;
Μην ο καρπός απ` το δεντρί
που μεσ` στη μουσουλμανική παράδεισο φυτρώνει,
κ` έν` άλογο χρόνια εκατό κι αν πιλαλάει, Δεν σώνει
μεσ` απ` τον ίσκιο του να βγει;

Μη το πουλί που κελαηδάει στο δάσος νύκτα μέρα
και με τη γλύκα του περνάει και ντέφι και φλογέρα;
Τι θες κι απ` όλα τα αγαθά
τούτα; Πες. Τα` άνθος, τον καρπό; Θες το πουλί;
-Διαβάτη,
μου κράζει το Ελληνόπουλο με το γαλάζιο μάτι:
Βόλια, μπαρούτι θέλω. Νά.