Παίζει με την φωτιά η Άγκυρα στο Αιγαίο

• Η αδράνεια της Αθήνας άνοιξε την όρεξη στην Τουρκία για διεκδικήσεις από Θράκη έως Κύπρο
• Άβουλος θεατής η Αθήνα τη στιγμή που η Άγκυρα επιμένει σε ένταση στο Αρχιπέλαγος, δημιουργία «τουρκικών» θυλάκων, μονομερή επανακαθορισμό ΑΟΖ, αδιαλλαξία στο Κυπριακό

Γράφει ο Κ.Ι. Αγγελόπουλος

Εάν η Αθήνα γυρίζει την πλάτη της στο πρόβλημα των ελληνοτουρκικών σχέσεων, η Άγκυρα φροντίζει να της το υπενθυμίζει με κάθε τρόπο. Εάν η Ελληνική πλευρά δεν διαθέτει επαρκή και δραστήρια πολιτική ηγεσία στον διπλωματικό τομέα, η Τουρκία από τη δική της πλευρά διαθέτει. Και εάν η χώρα μας δεν διαθέτει εθνική στρατηγική εξωτερικής πολιτικής και ασφάλειας, η γείτων μας διαθέτει πολύ καλά επεξεργασμένη και οργανωμένη, με τεράστια σταθερότητα και βάθος.
Είναι θλιβερά ξεκάθαρο σήμερα ότι στα ελληνοτουρκικά από την «αναθεωρημένη» πολιτική των Κώστα Σημίτη – Γιώργου Παπανδρέου, οδηγηθήκαμε στη μηδενική πολιτική, που έχει αναπόφευκτα αυξήσει την τουρκική βουλιμία, τον στρατηγικό έλεγχο ενός ανατολικού χώρου που ξεκινά από τη Θράκη και φτάνει μέχρι την Κύπρο.

Για τη σημερινή κατάσταση έχουν σοβαρές προσωπικές ευθύνες ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς και ο ΥΠ.ΕΞ. Ευάγγελος Βενιζέλος, που αφήνουν ακάλυπτη την ηγεσία των Ενόπλων Δυνάμεων, χωρίς διπλωματική στήριξη, στο πεδίο των σχέσεων με την Άγκυρα, το ΝΑΤΟ και την ΕΕ. Αυτά που συνέβησαν προ ολίγων ημερών στο Αιγαίο θα δικαιολογούσαν μία έκτακτη σύσκεψη των κ.κ. Σαμαρά, Βενιζέλου και Αβραμόπουλου για την εξέταση του σκηνικού οξύτατης έντασης που προκάλεσαν οι τουρκικές δυνάμεις στον εθνικό εναέριο χώρο και στα ελληνικά χωρικά ύδατα. Συγκεκριμένα, είχαμε 47 εναέριες παραβιάσεις και παραβάσεις ελληνικών χωρικών υδάτων στα νερά της Πάρου και της Νάξου από μία φρεγάτα και τέσσερις πυραυλάκατους για δέκα ώρες. Παράλληλα, έξω από τον κόλπο της Σμύρνης πραγματοποιήθηκε μία μεγάλη αποβατική άσκηση με προσομοίωση επιχειρήσεων κατά ελληνικών νησιών, με αεροπορικά και χερσαία μέσα.
Όλα τούτα συμβαίνουν την ώρα που η Άγκυρα ανακοινώνει την defacto κατάργηση της υφαλοκρηπίδας του Καστελλόριζου, φτιάχνοντας τη δική της ΑΟΖ και δρέπει εκλογικούς καρπούς στη Θράκη, δημιουργώντας μία οιονεί συνδιοικούμενη «τουρκική» περιοχή εντός ελληνικού εδάφους. Ιδιαίτερα από το 2009 η παρουσία των ελληνικών κυβερνήσεων στην Θράκη είναι… ανύπαρκτη.
Σε όλα αυτά προστίθεται μία αδιάλλακτη τουρκική προκλητική πολιτική στο Κυπριακό, όπου η Άγκυρα και οι πολιτικοί εκπρόσωποί της στο νησί ζητούν σταθερά την κατάργηση της Κυπριακής Δημοκρατίας, τον στρατιωτικό έλεγχο ενός νέου «ανεξάρτητου» συνεταιριστικού κρατικού μορφώματος και την εξασφάλιση καλού μεριδίου στους ενεργειακούς πόρους της κυπριακής ΑΟΖ. Και «κερασάκι» στην τούρτα της επιθετικής συμπεριφοράς της Τουρκίας, οι δηλώσεις του Ταγίπ Ερντογάν, ο οποίος κατηγόρησε την Ελλάδα ότι αφήνει να λειτουργούν στο έδαφός της «στρατόπεδα Κούρδων τρομοκρατών».

Η Αθήνα δεν μπορεί πλέον να κλείνει τα μάτια στην πραγματικότητα και να αποφεύγει τα τεράστια προβλήματα που προκαλεί η Τουρκία. Διότι είναι το ίδιο ξεκάθαρο ότι η γείτων επανέρχεται σήμερα δυναμική, με στρατιωτική πίεση, στο αίτημά της προς την Ελλάδα για διμερή πολιτικό διάλογο «εφ’ όλης της ύλης». Κι αυτό, κατά την τουρκική λογική, μπορεί να γίνει με την Αθήνα να κρατάει σε ισχύ την πολιτική στήριξης της τουρκικής ένταξης στην Ε.Ε., να μην αντιδρά στο τουρκικό casus belli και να αποδέχεται τη διμερή συζήτηση για χωρικά ύδατα, υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ εκτός των κανόνων του Διεθνούς Δικαίου της Θάλασσας.

Επιπλέον, η Ελλάδα καλείται από την Τουρκία να διατηρεί «καλές σχέσεις» μαζί της, εκτιμώντας ως «φυσιολογικό» κα διεθνώς νόμιμο το δικαίωμα να ασκεί η Άγκυρα ευθέως παρεμβατικές πολιτικές στον ελληνικό χώρο.

Ουσιαστικά, η γείτων επιχειρεί –κατά την εκτίμηση Ελλήνων διπλωματών- να επαναφέρει την Αθήνα εκεί όπου είχε οδηγήσει την εξωτερική πολιτική της στο το δίδυμο Σημίτη – Παπανδρέου. Η τότε ελληνική «αναθεώρηση» ήταν μονομερής, η Άγκυρα δεν αναθεωρούσε τίποτε από την πλευρά της και έβρισκε ανοικτές της πόρτες της ΕΕ, καθώς η Αθήνα είχε αποσύρει από το ξεκίνημα της θητείας Σημίτη τις ελληνικές αντιρρήσεις και επιφυλάξεις. Υπενθυμίζεται, δε, ότι εκείνη η «αναθεωρημένη» πολιτική αποφασίστηκε (με θερμή αμερικανική «σύσταση») από την τότε ελληνική ηγεσία, με την Τουρκία να έχει βάλει στο τραπέζι των διεκδικήσεών της τις περιβόητες «γκρίζες ζώνες» και με τον πρώην πρωθυπουργό να έχει αναγνωρίσει «ζωτικά συμφέροντα» της γείτονος στο Αιγαίο.

Στο όλο «πακέτο» περιλαμβάνονταν και η αποδοχή από την Αθήνα μίας λύσης του Κυπριακού στο πλαίσιο που κατέληξαν στο σχέδιο «Ανάν». Το 2004 – 2009 ο Κώστας Καραμανλής υιοθέτησε τη «γραμμή» Μολυβιάτη, παγώνοντας την «αναθεωρημένη» πολιτική Σημίτη Παπανδρέου, στηρίζοντας παράλληλα τον Κύπριο Πρόεδρο. Ο Γ.Παπανδρέου, επί πρωθυπουργίας του, δεν πρόλαβε να επαναφέρει την «αναθεώρηση» και στη συνέχεια η ελληνική πολιτική στα ελληνοτουρκικά περιήλθε σε κατάσταση αστάθειας. Τώρα, η αδράνεια στα ελληνοτουρκικά βρίσκεται στο αποκορύφωμά της.

Σήμερα, λοιπόν, και με την στήριξη της Ουάσινγκτον, η τουρκική πίεση για «τακτοποίηση των εκκρεμοτήτων» επανέρχεται. Και η Αθήνα είναι παντελώς ανέτοιμη και απρόθυμη να αναλάβει την ευθύνη αντιμετώπισης του μείζονος αυτού προβλήματος. Η Άγκυρα, επωφελούμενη αυτής της ελληνικής «αργοπορίας», εξασφαλίζει θέσεις στη σκακιέρα, όπως το κάνει με την υφαλοκρηπίδα του Καστελλόριζου και την ελληνική ΑΟΖ. Η τουρκική πλευρά αισιοδοξεί ότι τελικώς η Αθήνα δεν θα μπορέσει να αποφύγει τον διμερή πολιτικό διάλογο και ότι μάλιστα θα προσέλθει σε αυτόν αποδυναμωμένη από την οικονομική κρίση και υπό το βάρος διεθνών υποχρεώσεων ως προς ξένους δανειστές.
Βετεράνοι διπλωμάτες και πρώην πολιτικοί προϊστάμενοι της ελληνικής διπλωματίας, υποστηρίζουν ότι, έστω και με μεγάλη καθυστέρηση, η Αθήνα μπορεί να αντιμετωπίσει τα παραπάνω προβλήματα με πιθανότητες κάποιων επιτυχιών, καθώς σήμερα, υπό την παρούσα διεθνή (ενεργειακή) συγκυρία, οι ΗΠΑ δεν θέλουν καν να σκεφθούν πως μπορεί να υπάρξει σοβαρό «επεισόδιο» μεταξύ δύο χωρών του ΝΑΤΟ. Ούτε θέλουν να δεχθούν οι Αμερικανοί ότι είναι δυνατόν να καταλήξει σε «ναυάγιο» η υπόθεση των διαπραγματεύσεων για λύση του Κυπριακού.
Όμως, η κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου, δεν φαίνεται ικανή να αντιμετωπίσει τα παραπάνω ζητήματα, καθώς ο διπλωματικός δυναμισμός της αγγίζει το μηδέν. Έτσι, η Τουρκία κερδίζει «πόντους» και αισιοδοξεί για την συνέχεια. Το πιθανότερο είναι, κατά την εκτίμηση και ξένων διπλωματών, ότι η Ελλάδα θα «συρθεί» προσεχώς στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων με την Άγκυρα, χωρίς εθνική στρατηγική, στερημένη από «καλά χαρτιά», χωρίς συμμάχους στην Ευρώπη, ελπίζοντας μόνο στην «προσφορά καλών υπηρεσιών» από την Ουάσινγκτον…

Πηγή εφημ. «Παραπολιτικά»