Ο Σταύρος Ξαρχάκος εμφανίζεται στο Carnegie Hall, για να ταξιδέψει το νεοϋορκέζικο κοινό σε μια Ελλάδα που δεν υπάρχει πια, μέσα από τα κινηματογραφικά του τραγούδια στα «Κόκκινα φανάρια», τη «Λόλα», το «Ρεμπέτικο».H Ελλάδα θα έχει την τιμητική της το πρώτο Σάββατο (4 Οκτωβρίου) της σεζόν στο Carnegie Hall, με τον Σταύρο Ξαρχάκο να διευθύνει μια μικρή ορχήστρα επιλεγμένων μουσικών.
Η τραγουδίστρια Ηρώ Σαΐα θα συναντηθεί επί σκηνής και με τον Σταμάτη Κόκοτα, με τον οποίο ο συνθέτης συνεργάζεται για δεκαετίες.
Το πρόγραμμα στο φημισμένο Stern Auditorium θα έχει τον τίτλο «Μια ζωή Ελλάδα» (Greece for a Lifetime) και θα περιλαμβάνει επιτυχίες από την πρώτη συνεργασία του Σταμάτη Κόκοτα με το συνθέτη, στα χρόνια του '60, όπως μεταξύ άλλων τα τραγούδια «Στου Οθωνα τα χρόνια» και «Με τι καρδιά να σ' αποχαιρετήσω», ενώ από τη συναυλία δεν θα μπορούσαν να λείψουν ασφαλώς μελωδίες και τραγούδια από αξέχαστες ταινίες του παλιού ελληνικού κινηματογράφου, μιας από τις σημαντικότερες πτυχές του έργου του Ξαρχάκου.
Προσεγγίζοντας κάποιες από αυτές τις ταινίες και με τη μουσική να είναι ασφαλώς αναπόσπαστο στοιχείο τους, έχει κανείς την αίσθηση ότι δημιουργείται κάθε φορά ένας ιδιαίτερος κόσμος άρρηκτα συνδεδεμένων μεταξύ τους ήχων και εικόνων που περιγράφουν τα ατομικά και συλλογικά δεινά της πατρίδας μας στον εικοστό αιώνα. Από τον ανείπωτο πόνο στα τραγούδια των γυναικών της Τρούμπας, από τη «Λόλα» και τα «Κόκκινα φανάρια» της δεκαετίας του '60, μέχρι τις περιπέτειες των προσφύγων τα δύσκολα χρόνια των δεκαετιών που ακολούθησαν τη Μικρασιατική Καταστροφή, με την προσωπική ματιά του Ξαρχάκου στο ρεμπέτικο, στην ομώνυμη βραβευμένη ταινία της δεκαετίας του '80. Δεν λείπουν ασφαλώς και τα χαμόγελα, όπως στην ταινία «Διπλοπενιές».
Το πρόγραμμα στο φημισμένο Stern Auditorium θα έχει τον τίτλο «Μια ζωή Ελλάδα» (Greece for a Lifetime) και θα περιλαμβάνει επιτυχίες από την πρώτη συνεργασία του Σταμάτη Κόκοτα με το συνθέτη, στα χρόνια του '60, όπως μεταξύ άλλων τα τραγούδια «Στου Οθωνα τα χρόνια» και «Με τι καρδιά να σ' αποχαιρετήσω», ενώ από τη συναυλία δεν θα μπορούσαν να λείψουν ασφαλώς μελωδίες και τραγούδια από αξέχαστες ταινίες του παλιού ελληνικού κινηματογράφου, μιας από τις σημαντικότερες πτυχές του έργου του Ξαρχάκου.
Προσεγγίζοντας κάποιες από αυτές τις ταινίες και με τη μουσική να είναι ασφαλώς αναπόσπαστο στοιχείο τους, έχει κανείς την αίσθηση ότι δημιουργείται κάθε φορά ένας ιδιαίτερος κόσμος άρρηκτα συνδεδεμένων μεταξύ τους ήχων και εικόνων που περιγράφουν τα ατομικά και συλλογικά δεινά της πατρίδας μας στον εικοστό αιώνα. Από τον ανείπωτο πόνο στα τραγούδια των γυναικών της Τρούμπας, από τη «Λόλα» και τα «Κόκκινα φανάρια» της δεκαετίας του '60, μέχρι τις περιπέτειες των προσφύγων τα δύσκολα χρόνια των δεκαετιών που ακολούθησαν τη Μικρασιατική Καταστροφή, με την προσωπική ματιά του Ξαρχάκου στο ρεμπέτικο, στην ομώνυμη βραβευμένη ταινία της δεκαετίας του '80. Δεν λείπουν ασφαλώς και τα χαμόγελα, όπως στην ταινία «Διπλοπενιές».
Είναι μάλλον μάταιη κάθε απόπειρα παρουσίασης του έργου του Ξαρχάκου σε λίγες γραμμές, αφού μόνο ο κατάλογος των κορυφαίων στιχουργών, τραγουδιστών, ηθοποιών και σκηνοθετών που συνεργάστηκαν μαζί του θα χρειαζόταν αρκετές σελίδες.
Από :enet.gr , και το ρεπορτάζ του ΦΩΤΗ ΚΑΛΙΑΜΠΑΚΟΥ
Από :enet.gr , και το ρεπορτάζ του ΦΩΤΗ ΚΑΛΙΑΜΠΑΚΟΥ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου