Μετά την κατάρριψη του ρωσικού βομβαρδιστικού από την Τουρκία, η Μόσχα άφησε να εννοηθεί ότι θα φέρει το ζήτημα της χρηματοδότησης τρομοκρατικών ομάδων στο εσωτερικό της Συρίας - όπως είναι το Ισλαμικό Κράτος - στα Ηνωμένα Εθνη, προκαλώντας εικασίες ότι η Τουρκία θα μπορούσε να δικαστεί σε διεθνή δικαστήρια για την στήριξη των τζιχαντιστών.
Ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών Σεργκέϊ Λαβρόφ υποστήριξε ότι η Τουρκία επωφελήθηκε από το εμπόριο πετρελαίου με το ISIS και δήλωσε πως η Ρωσία θα ζητήσει από το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ να εξετάσει πληροφορίες σχετικά με το πώς χρηματοδοτούνται οι τρομοκράτες.
Η Τουρκία έχει επίσης κατηγορηθεί ότι έκανε τα στραβά μάτια στη διέλευση ισλαμιστών μαχητών στη Συρία για να ενταχθούν στο ISIS, αν δεν τους διευκόλυνε ανοιχτά να περνούν τα σύνορα.
Επίσης, συζητείται το κατά πόσον ο πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν θα έπρεπε να δικαστεί στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο ως άτομο, κατηγορούμενος ότι είχε γνώση, αν δεν διευκόλυνε ενεργά, την μεταφορά όπλων με φορτηγά των τουρκικών μυστικών υπηρεσιών σε ριζοσπαστικές ομάδες σουνιτών στη Συρία, ανάμεσά τους και στο Ισλαμικό Κράτος.
Επίσης, συζητείται το κατά πόσον ο πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν θα έπρεπε να δικαστεί στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο ως άτομο, κατηγορούμενος ότι είχε γνώση, αν δεν διευκόλυνε ενεργά, την μεταφορά όπλων με φορτηγά των τουρκικών μυστικών υπηρεσιών σε ριζοσπαστικές ομάδες σουνιτών στη Συρία, ανάμεσά τους και στο Ισλαμικό Κράτος.
Η υπόθεση Νικαράγουας-ΗΠΑ θέτει ένα προηγούμενο. Ο Ρίζα Τουρμέν, πρώην δικαστής του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και ένας από τους κορυφαίους εμπειρογνώμονες της Τουρκίας στο διεθνές δίκαιο, είπε στην εφημερίδα Zaman ότι αν μια ισχυρή χώρα όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες δικάστηκε και κρίθηκε ένοχη από το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο (ΔΠΔ) για υποβοήθηση και υποκίνηση μαχητών στην Νικαράγουα, η Τουρκία δεν μπορεί να αποτελεί εξαίρεση.
Το 1984, η κυβέρνηση της Νικαράγουας κατηγόρησε τις ΗΠΑ στο ΔΠΔ για παράνομες στρατιωτικές και παραστρατιωτικές δραστηριότητες στην Νικαράγουα και κατά της χώρας αυτής μεταξύ 1981 και 1984. Τον Απρίλιο του 1981, οι ΗΠΑ τερμάτισαν τις ενισχύσεις προς την Νικαράγουα και τον Σεπτέμβριο του 1981, σύμφωνα με την Νικαράγουα, οι Αμερικανοί αποφάσισαν να σχεδιάσουν και να αναλάβουν δραστηριότητες που στρέφονται κατά της Νικαράγουας.
Η ένοπλη αντιπολίτευση στην νέα κυβέρνηση της Νικαράγουας διεξήχθη κυρίως από την Fuerza Democratica Nicaragüense (FDN) και την Alianza Revolucionaria Democratica (ARDE). Η αρχική υποστήριξη των ΗΠΑ σε αυτές τις ομάδες που μάχονταν κατά της κυβέρνησης της Νικαράγουας (που ήταν γνωστές ως «Κόντρας») ήταν μυστική.
Ο Τουρμέν πρόσθεσε ότι το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ είναι σε θέση να ξεκινήσει έρευνες στο ΔΠΔ, το οποίο όμως δικάζει άτομα που κατηγορούνται για την διάπραξη εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας, όπως για παράδειγμα τον ηγέτη του Σουδάν Ομάρ αλ-Μπασίρ, όχι χώρες. Ο πρώην δικαστής τόνισε επίσης ότι η Τουρκία δεν αναγνωρίζει το ΔΠΔ, και είναι ελάχιστα πιθανό να δικαστεί εκεί ο Ερντογάν.
Σύμφωνα με τον Μπασκίν Οράν, καθηγητή στο Τμήμα Πολιτικών Επιστημών του πανεπιστημίου της Αγκυρας, ο Ερντογάν ήλπιζε, μετά τις εξεγέρσεις της Αραβικής Ανοιξης το 2011, να ηγηθεί μιας ομάδας χωρών, από την Τυνησία μέχρι την Συρία, που θα είχαν όλες ισλαμικές κυβερνήσεις.
Αλλά ο πρόεδρος της Συρίας αποδείχθηκε ανθεκτικός, και ο Ερντογάν «έδωσε εντολή να σταλούν όπλα στις δυνάμεις της αντιπολίτευσης στη Συρία με σκοπό να συμβάλουν στην ανατροπή του Ασαντ». Ο Οράν είπε στην Zaman ότι με την αποστολή αυτών των όπλων, η κυβέρνηση Ερντογάν παραβίασε σαφώς το ψήφισμα 2625 των Ηνωμένων Εθνών, που αναφέρει ρητώς ότι «κανένα κράτος μέλος δεν πρέπει να οργανώσει, να βοηθήσει, να υποθάλψει, να χρηματοδοτήσει, να υποκινήσει ή να ανεχθεί ανατρεπτικές, τρομοκρατικές ή ένοπλες δραστηριότητες που αποσκοπούν στη βίαιη ανατροπή του καθεστώτος ενός άλλου κράτους».
tovima.gr, 28.11.15
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου