Σε ενοχλεί η άμμος; Μην πας στην αμμουδιά!

  Η Ρίκα Βαγιάννη  στο ethnos.gr
Ομπρελάς-ξαπλωστράς - πουθενά στον κόσμο δεν έχω συναντήσει σε τέτοια έκταση αυτό το -μεταξύ μας- παράλογο επάγγελμα.

Σε πάμπτωχες χώρες, εκεί όπου οι άνθρωποι ευλογούν κάθε μπουκιά ρύζι, οι ντόπιοι, όπως και οι δικοί μας, ιδρώνουν για το μεροκάματο. Πουλάνε χειροτεχνήματα, χυμούς, φρούτα, αναψυκτικά, ίσως ένα ψαράκι που θα το ψήσουν γιαμ-γιαμ στην παραλία. Αλλά δεν νοικιάζουν ομπρέλες. Οχι επειδή είναι τόσο... οικολόγοι. Αλλά ποιος σοβαρός τουρίστας θα πάει να «νοικιάσει» σκιά και κρεβάτι στην παραλία; Ποιο στοιχειωδώς σοβαρό κράτος θα νομιμοποιήσει αυτό το αισθητικό έγκλημα εναντίον της περιουσίας του;
Οσοι παραθεριστές απανταχού της γης και της θάλασσας θέλουν σκιά και άνεση, προνοούν και παίρνουν μαζί τους τα χρειώδη.

 Ο Ελλην ο χλιδάτος, όμως, ζορίζεται να ζαλωθεί μια ομπρελίτσα κι ένα στρώμα διακόσια γραμμάρια βάρος. Αυτά είναι για τα φτωχαδάκια - ο σωστός ο άντρας φαίνεται από την πρώτη σειρά ξαπλώστρα-ομπρέλα-ντάκιρι. Φρίττει στην ιδέα ότι ο υπερευαίσθητος πισινός του μπορεί έστω και στιγμιαία να έρθει σε επαφή με το σίχαμα που λέγεται «αμμουδιά». Εξ ου και καταφεύγει στα ασφαλή υψίπεδα της πεντακάθαρης από κόκκους προσβλητικής άμμου ξαπλωστροκαριόλας-λάουντζ. Τη σιχαίνεται την άμμο. Τον ενοχλεί, τον εκνευρίζει (Γιατί πάει; Ελα ντε!).

Ναι, υπάρχουν εξαιρέσεις στον κανόνα: Ναι, έχω δει ελληνικές παραλίες με αραιές, ελαφρές κατασκευές από ντόπια υλικά, χόρτα, κοχύλια, δίχτυα, που θα έπρεπε να πάρουν κάποιο είδος διεθνούς βραβείου καλαισθησίας. Τις λειτουργούν ήρωες, άνθρωποι ταγμένοι να φυλάνε κι εγώ δεν ξέρω ποιες Θερμοπύλες. Τους ζητώ συγνώμη,
Συγνώμη που παίρνει η μπάλα της ζοχάδας μου αυτούς τους ιδιαίτερους ανθρώπους, που ό,τι όμορφο αγγίζουν το κάνουν ομορφότερο.
Είθε να πληθύνουν και να τους αντιγράψουν κι άλλοι: Να μη βουρλίζομαι κι εγώ καλοκαιριάτικα...