Μετά τις αποκαλύψεις για ύπαρξη νερού και πάγων στον Αρη και τον Πλούτωνα, σειρά φαίνεται πως έχει ο Ποσειδώνας.
Αυτό λέει μία νέα θεωρητική μελέτη του Πανεπιστημίου του Πρίνστον.
Υποστηρίζει ότι κάτω από τις συνθήκες ακραίας πίεσης και θερμοκρασίας στο εσωτερικό του Ποσειδώνα και του Ουρανού, υπάρχει νερό, που όμως δεν μοιάζει με το νερό που γνωρίζουμε.
Για την ακρίβεια, πρόκειται για «υπεριοντικό πάγο», μια ενδιάμεση κατάσταση της ύλης που δεν μοιάζει με τίποτα από ό,τι ξέρουμε, όπως υποστηρίζει ο επικεφαλής της μελέτης Σαλβατόρε Τορκουάτο, στην επιθεώρηση Nature Communications.
Στον υπεριοντικό πάγο τα μόρια νερού χωρίζονται σε ιόντα υδρογόνου και οξυγόνου. Τα ιόντα οξυγόνου παραμένουν κλειδωμένα σε ένα κρυσταλλικό, στερεό πλέγμα, ενώ τα ιόντα υδρογόνου μπορούν να κινούνται ελεύθερα όπως τα μόρια οποιοδήποτε υγρού.
Η διαφορετικότητά του δηλαδή είναι ότι ο υπεριοντικός πάγος είναι στερεό και υγρό ταυτόχρονα.
Οπως εκτιμούν οι ειδικοί αυτή η νέα... μορφή νερού μπορεί να εμφανιστεί μόνο σε συνθήκες ακραίας πίεσης (η πίεση ρίχνει το σημείο πήξης του νερού), ακόμα κι αν η θερμοκρασία είναι υψηλή, της τάξης των αρκετών εκατοντάδων βαθμών Κελσίου.
Για να επιβεβαιώσουν τα λεγόμενά τους, ο ερευνητές χρησιμοποίησαν μαθηματικά μοντέλα προκειμένου να προσομοιώσουν τι συμβαίνει στο νερό όταν η πίεση αυξάνεται σε ακραίες τιμές.
Αυτό που κατάφεραν να αποδείξουν είναι ότι το νερό μετατρέπεται σε τρεις διαφορετικούς υπεριοντικούς πάγους, οι οποίοι διαφέρουν μεταξύ τους στην διάταξη των ιόντων οξυγόνου.
Δύο από αυτούς τους πάγους, με τις ονομασίες BCC-SI και CP-SI, μπορεί θεωρητικά να υπάρχουν βαθιά μέσα στον Ουρανό και τον Ποσειδώνα, δύο πλανήτες που αποτελούνται σε μεγάλο ποσοστό από πάγους νερού, αζώτου και μεθανίου.
Σε ακόμα μεγαλύτερες πιέσεις, πιο υψηλές από αυτές που ασκούνται στο εσωτερικό των γιγάντιων αυτών πλανητών, οι ερευνητές προβλέπουν ότι σχηματίζεται και μια τρίτη μορφή υπεριοντικού πάγου, με το όνομα P21/c-SI. Είναι μια μορφή της οποίας η ύπαρξη δεν είχε προβλεφθεί μέχρι σήμερα.
Βέβαια η απόδειξη για την παρουσία αυτών των πάγων στο εσωτερικό των δύο πλανητών θα ήταν μάλλον εξαιρετικά δύσκολη.
Ωστόσο εκτιμάται ότι οι υπεριοντικοί πάγοι θα μπορούσαν να αποκαλύψουν την παρουσία τους μέσω της επίδρασής στους στα περίπλοκα μαγνητικά πεδία του Ουρανού και του Πλούτωνα, τα οποία ενδεχομένως παράγονται από την κίνηση ιόντων υδρογόνου μέσα στο υπεριοντικό πλέγμα.
Για την ακρίβεια, πρόκειται για «υπεριοντικό πάγο», μια ενδιάμεση κατάσταση της ύλης που δεν μοιάζει με τίποτα από ό,τι ξέρουμε, όπως υποστηρίζει ο επικεφαλής της μελέτης Σαλβατόρε Τορκουάτο, στην επιθεώρηση Nature Communications.
Στον υπεριοντικό πάγο τα μόρια νερού χωρίζονται σε ιόντα υδρογόνου και οξυγόνου. Τα ιόντα οξυγόνου παραμένουν κλειδωμένα σε ένα κρυσταλλικό, στερεό πλέγμα, ενώ τα ιόντα υδρογόνου μπορούν να κινούνται ελεύθερα όπως τα μόρια οποιοδήποτε υγρού.
Η διαφορετικότητά του δηλαδή είναι ότι ο υπεριοντικός πάγος είναι στερεό και υγρό ταυτόχρονα.
Οπως εκτιμούν οι ειδικοί αυτή η νέα... μορφή νερού μπορεί να εμφανιστεί μόνο σε συνθήκες ακραίας πίεσης (η πίεση ρίχνει το σημείο πήξης του νερού), ακόμα κι αν η θερμοκρασία είναι υψηλή, της τάξης των αρκετών εκατοντάδων βαθμών Κελσίου.
Για να επιβεβαιώσουν τα λεγόμενά τους, ο ερευνητές χρησιμοποίησαν μαθηματικά μοντέλα προκειμένου να προσομοιώσουν τι συμβαίνει στο νερό όταν η πίεση αυξάνεται σε ακραίες τιμές.
Αυτό που κατάφεραν να αποδείξουν είναι ότι το νερό μετατρέπεται σε τρεις διαφορετικούς υπεριοντικούς πάγους, οι οποίοι διαφέρουν μεταξύ τους στην διάταξη των ιόντων οξυγόνου.
Δύο από αυτούς τους πάγους, με τις ονομασίες BCC-SI και CP-SI, μπορεί θεωρητικά να υπάρχουν βαθιά μέσα στον Ουρανό και τον Ποσειδώνα, δύο πλανήτες που αποτελούνται σε μεγάλο ποσοστό από πάγους νερού, αζώτου και μεθανίου.
Σε ακόμα μεγαλύτερες πιέσεις, πιο υψηλές από αυτές που ασκούνται στο εσωτερικό των γιγάντιων αυτών πλανητών, οι ερευνητές προβλέπουν ότι σχηματίζεται και μια τρίτη μορφή υπεριοντικού πάγου, με το όνομα P21/c-SI. Είναι μια μορφή της οποίας η ύπαρξη δεν είχε προβλεφθεί μέχρι σήμερα.
Βέβαια η απόδειξη για την παρουσία αυτών των πάγων στο εσωτερικό των δύο πλανητών θα ήταν μάλλον εξαιρετικά δύσκολη.
Ωστόσο εκτιμάται ότι οι υπεριοντικοί πάγοι θα μπορούσαν να αποκαλύψουν την παρουσία τους μέσω της επίδρασής στους στα περίπλοκα μαγνητικά πεδία του Ουρανού και του Πλούτωνα, τα οποία ενδεχομένως παράγονται από την κίνηση ιόντων υδρογόνου μέσα στο υπεριοντικό πλέγμα.
ethnos.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου