Πέρσης Βασιλεύς Χοσρόης: «εγώ είμι Ἕλλην» κι αγαπώ την Σιρήνα!

 

 

Μια εντυπωσιακή , ρομαντική , ανθρώπινη ιστορία μεταξύ ενός Πέρση βασιλιά , που υποστηρίζει πως είναι ...΄Ελλην , και  βαθιά ερωτευμένος με την χριστιανή Σιρήνα ...

Και στέλνει δώρα στον ΄Αγιο Σέργιο (της Σεργιοπόλεως) να τον...βοηθήσει ν'  αποκτήσει παιδί με την αγαπημένη του!!!Προκαταβολικά ζητάει  και μία ...συγχώρεση ...

Το θέμα είναι παρμένο από : ΒΙΣΑΛΤΗΣ , κείμενο Γιώργος Εχέδωρος

“ἐγὼ Χοσρόης, βασιλεὺς βασιλέων, υἱὸς Χοσρόου” : με τις λέξεις αυτές αρχίζει η επιγραφή του Πέρση βασιλιά επί του σκεύους, που δώρισε στην εκκλησία της Σεργιοπόλεως, που βρίσκεται στην κεντρική Συρία, προς τιμή του πολιούχου Αγίου Σέργιου.
Ο Πέρσης βασιλιάς περί το 593 μ.Χ. είναι βαθιά ερωτευμένος με την Σιρήνα και απέστειλε στην χριστιανική εκκλησία της πόλης αυτής δώρα και ...παρακαλεί τον Άγιο Σέργιο να τον βοηθήσει να αποκτήσει παιδί με την αγαπημένη του:«ἅγιε, ἐλθεῖν εἰς τὴν βοήθειαν μου καὶ ἐν γαστρὶ συλλαβεῖν Σιρήν»!!!Συγχρόνως, ζητάει ....να τον συγχωρήσει που δεν μπορεί να την νυμφευθεί ,γιατί αυτός είναι Έλληνας και αυτή Χριστιανή: «καὶ ἐπειδὴ ἡ Σιρὴν Χριστιανή ἐστιν κἀγὼ Ἕλλην, ὁ ἡμέτερος νόμος ἄδειαν ἡμῖν οὐ παρέχει Χριστιανὴν ἔχειν γαμετήν.» (γαμετή= σύζυγος).

Ο Χοσρόης, στην επιγραφή του, ζητάει η προσφορά του αυτή στον Άγιο Σέργιο, πολιούχο της Σεργιοπόλεως, να μην γίνει γνωστή: «τὰ ἐν τῷδε τῷ δίσκῳ γεγραμμένα, οὐκ εἰς θέαν ἀνθρώπων, οὐδὲ ἵνα ἐκ τῶν λόγων μου τὸ μέγεθος τοῦ πανσέπτου ὀνόματος γνωσθῇ, ἀλλὰ διὰ τὴν ἀλήθειαν τῶν γεγραμμένων καὶ διὰ τὰς πολλὰς χάριτας καὶ εὐεργεσίας ἃς ἔσχον παρὰ σοῦ».

Σύμφωνα με ιστορικές πηγές, όπως το βιβλίο του Edward Gibbon «Η παρακμή και η Πτώση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας»/” The history of the decline and fall of the Roman empire” V. VIII, έκδοση 1788 :  ο Χοσρόης έψραψε ο ίδιος την ελληνική επιγραφή επί των χρυσών σκευών που δώρισε στην εκκλησία της Σεργιοπόλεως παραδίδοντάς τα, στον Αρχιεπίσκο της Αντιόχειας, στην οποία ανήκε η εκκλησία αυτή.

Ο Gibbon στο έργο που αναφέρθηκε, επικαλείται μαρτυρίες δύο βυζαντινών ιστορικών εκκλησιαστικών συγγραφέων του Ευάγριου (l. vi. c. 21) και του Θεοφύλακτου (lvc 13, 14) για την άριστη γνώση της ελληνικής γλώσσας του Πέρση βασιλιά.
Φυσικά δεν είναι ο μόνος Πέρσης, που όχι μόνον γράφει και ομιλεί ελληνικά, αλλά ο συγκεκριμένος αισθάνεται τον εαυτό του ως Έλληνα, με την έννοια που αποδίδεται στην εποχή του: ως συνέχεια των Ελλήνων της αρχαιότητας, αυτών που βιώνουν με τα ελληνικά ιδεώδη, ο έχων ελληνική παιδεία και όχι βάρβαρη ή επί τω προκειμένω χριστιανική.

Η ιστορική βιβλιογραφία αναφέρει ότι η Σεργιόπολις καταστράφηκε πολύ αργότερα από επιδρομές Μογγόλων.Σήμερα υπάρχουν τα ερείπιά της , μεταξύ των οποίων το σημαντικότερο είναι ο ναός ο αφιερωμένος στον Άγιο Σέργιο.

Ο Άγιος Σέργιος
Η επιγραφή του Πέρση βασιλιά Χοσρόη μας επιβεβαιώνει την εκτίμηση, το σεβασμό , την αγάπη και την πίστη των Χριστιανών και Ελλήνων της εποχής για την αγιότητά του.

Γράφει ο Χοσρόης στην επιγραφή του:

«κἀγὼ καὶ Σιρὴν τὸν σκοπὸν τοῦτον ἔχομεν
ἵνα εἰς μνημόσυνον τοῦ ὀνόματός σου, ἅγιε, τοῦτον τὸν σταυρὸν κρατῶμεν. καὶ συνειδόμεν ἀντ’ αὐτοῦ τὴν τιμὴν αὐτοῦ, μὴ συντείνουσαν περαιτέρω τῶν τετρακισχιλίων τετρακοσίων στατήρων μιλιαρισίων, πεντακισχιλίους στατῆρας ἐκπέμψαι».

Και πιο κάτω θα σημειώσει ότι είδε τον άγιο στον ύπνο του λίγες ημέρες μετά από τη δωρεά του και του είπε ότι η Σιρήν ήταν έγκυος:
«δέκα ἡμέραι πλέον οὐ διῆλθον, καὶ σύ, ἅγιε, οὐ διὰ τὸ εἶναί με ἄξιον ἀλλὰ διὰ τὴν σὴν ἀγαθότητα, ἐφάνης μοι ἐν ὁράματι τῆς νυκτός, καὶ τρίτον εἶπάς μοι ὅτι Σιρὴν ἐν γαστρὶ ἔχει». 

Δίσταζε, όμως ο Χοσρόης να το πιστέψει: «ἐγὼ δὲ διστάξας εἰς τοῦτο, εἰ μὴ τοῖς λόγοις σου ἐπίστευσα, καὶ ὅτι ἅγιος εἶ καὶ δοτὴρ τῶν αἰτήσεων, μετὰ <τὸ> ταύτην τὰ γυναικεῖα μὴ ὑπομεῖναι, ἐκ τούτου ἔγνων τὴν δύναμιν τοῦ ὁράματος καὶ τὴν τῶν παρὰ σοῦ ῥηθέντων ἀλήθειαν».

Θα τονίσει, επίσης, ότι και αυτός και η Σιρήν ελπίζουν και πιστεύουν στον άγιο της αρχαίας αυτής πόλης:«ἵνα κἀγὼ καὶ Σιρὴν καὶ πάντες οἱ ἐν τῷ κόσμῳ εἰς τὴν σὴν δύναμιν ἐλπίζωμεν, καὶ εἰς σὲ ἔτι πιστεύωμεν».

Και σε μια άλλη επιγραφή, την οποία διασώζει ο Ευάγριος στην "Ιστορία" του και η οποία αναφέρεται στον Χοσρόη , τονίζεται ο σεβασμός και η πίστη των Πέρσων Βασιλέων στην αγιότητα του Σεργίου:
«τῷ καιρῷ τῆς ἀμιξίας τῶν δύο πολιτειῶν ἐνεχθέντος ἐνταῦθα παρὰ Χόσρου, βασιλέως βασιλέων, υἱοῦ Καβάδου, τοῦ ῆμετέρου πατρός, καὶ εὑρεθέντος ἐν τοῖς ῆμετέροις θησαυροῖς, ἐπέμψαμεν ἐν τῷ οἴκῳ τοῦ ἁγίου πανσέπτου Σεργίου».

Ο Πέρσης βασιλιάς Χοσρόης, υιός Καβάδου, βασίλεψε από το 531 έως το 571 μ.Χ.