Tο μέλλον της Ελλάδας είναι σαν της ... Λετονίας και της Εσθονίας

΄Ένας Αμερικανός οικονομολόγος – αρθρογράφος, ο Μαρκ Βάισμπροτ (φωτό) , δικαιούται να πει :εγώ τα έγραψα πριν από ΔΥΟ ΧΡΟΝΙΑ !!!Και όχι μόνον αυτό , αλλά είναι “πετυχημένος” και ο τίτλος σχετικού άρθρου του : “ Βαλτικό το μέλλον της Ελλάδας;” . (Μας τον ...θύμισε η περίφημη Κριστίν Λαγκάρντ, που με ενθουσιασμό ... επαινούσε το χάλι της Λετονίας και ...παρότρυνε την Ελλάδα να γίνει ... Λετονία, άιντε Εσθονία!!!)

Δείτε τι έγραφε το παλικάρι , που αρθρογραφεί στην Guardian και τους New York Times .Στις 28 Απριλίου 2010 οκ. Βάισμπροτ, σημείωνε για τη Λετονία και την...Ελλάδα του μέλλοντος:

• « Όπως έχω ήδη πει, η Λετονία βιώνει εδώ και δυο χρόνια την χειρότερη ύφεση στα χρονικά της, έχοντας απολέσει πάνω από το 25% του ΑΕΠ της. Προβλέπεται μάλιστα ότι η οικονομία θα συρρικνωθεί περισσότερο κατά το πρώτο εξάμηνο αυτού του έτους (σ.σ 2010), προτού καταφθάσει η βασανιστική ανάκαμψη{...}Το κοινωνικό κόστος είναι δυσβάστακτο, με ανεργία που ανέρχεται σε 22%, με κατακόρυφη αύξηση της μετανάστευσης, καθώς και με περικοπές στην εκπαίδευση, κάτι το οποίο θα επιφέρει μακροπρόθεσμα μεγάλη ζημιά..{...}.
• «Δυστυχώς η Ελλάδα δεν έχει δεχτεί καμιά απολύτως βοήθεια από την Ευρώπη. Το σχέδιο για την Ελλάδα είναι "πόνος και τιμωρία". (...)
• Η Ελλάδα θα εξαναγκαστεί να κάνει περικοπές, οι οποίες όχι μόνο θα είναι κοινωνικά δυσμενείς, αλλά θα βυθίσουν τη χώρα σε μεγαλύτερη ύφεση. Πρόκειται για τραίνο που τρέχει προς λάθος κατεύθυνση – και δεν ξέρεις πού βρίσκεται το τέρμα. Η Ελλάδα -όπως και η Λετονία και η Εσθονία- θα καταντήσει έρμαιο εξωτερικών παραγόντων ..”ι
• «Οι οικονομικές πολιτικές του 19ου αιώνα στερούνται νοήματος, πλέον. Αν μη τι άλλο είναι απίστευτα άδικες, καθώς εναποθέτουν τα βάρη της όποιας διόρθωσης κυρίως στους ώμους των φτωχότερων και των εργαζόμενων. Προσωπικά δεν θα συνιστούσα το "επιτυχημένο" παράδειγμα της Βαλτικής σε οποιονδήποτε λαό, μόνο και μόνο για χάρη της συγκράτησης του δημόσιου χρέους και της προοπτικής εισόδου στην Ευρωζώνη. Είναι πιθανό να διαπιστώσουν, όπως η Ελλάδα -αλλά και η Ισπανία, η Πορτογαλία και η Ιταλία- ότι το κόστος για την θέσπιση ενός νομίσματος ακριβού σε σχέση με το επίπεδο παραγωγικότητας μιας χώρας ίσως αποβεί μακροπρόθεσμα αφόρητο..”
• Για περισσότερα :iefimerida.gr