Την υπόσχεση ότι ο νέος πρόεδρος των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ, θα τιμήσει τον λόγο του και θα βρεθεί στο πλευρό του Αμερικανού εργαζόμενου, έδωσε, μιλώντας στην Καθημερινή, ο ομογενής νέος προσωπάρχης του Λευκού Οίκου, και μέχρι πρότινος πρόεδρος του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος, Ρέινς Πρίμπους, σε εκδήλωση Ελληνοαμερικανών προς τιμή του.
Για το Οικουμενικό Πατριαρχείο και την Ορθοδοξία:
«Θέλουμε να βάλουμε την έννοια της θρησκευτικής ελευθερίας, τον Πατριάρχη μας, την Κωνσταντινούπολη και την αναγνώριση των εμποδίων που αντιμετωπίζει η ορθόδοξη Εκκλησία στο επίκεντρο αυτού του Λευκού Οίκου. Θα ήθελα να δω την ημέρα που ο πρόεδρος των ΗΠΑ να εμφανίζεται στην εκκλησία στην Κωνσταντινούπολη, να αναγνωρίσει την καταπίεση και τον αγώνα που δίνει, δεν είναι μόνο σύμβολο για την ορθόδοξη εκκλησία αλλά και για τους πιστούς σε όλον τον κόσμο όταν έχεις Χριστιανικά κεφάλια να κείτονται στις ακτές της Μεσογείου και το ISIS να κερδίζει έδαφος σε όλον τον κόσμο.»
Για τη βοήθεια που είχε από την ομογένεια:
«Όταν μπήκα σε αυτή τη δουλειά ήταν μία καταστροφή. Η ελληνική κοινότητα, η ορθόδοξη κοινότητα αρχίζοντας με τον Αρχιεπίσκοπο (Δημήτριο), τον πατέρα Αλεξ (Καρλούτσο) τους Αρχοντες (του Οικουμενικού Πατριαρχείου), τον καλό μου φίλο, θείο και δεύτερο πατέρα Τζον Κατσιματίδη, που με πήρε κάτω από την φτερούγα του και μου έλεγε πάντα ναι κάθε φορά που τηλεφωνούσα, αυτή η ομάδα των ανθρώπων εδώ σε αυτό το δωμάτιο είναι μία οικογένεια. Βοηθήσατε να σωθεί το Ρεπουμπλικανικό κόμμα, να κτιστεί η Ρεπουμπλικανική Εθνική Επιτροπή, να την εκσυγχρονίσουμε, να στήσουμε μία δομή ώστε ένας άνθρωπος που πιστεύω ότι θα είναι εξαιρετικός πρόεδρος θα ορκισθεί όχι μόνο για να σώσει το κόμμα και την χώρα μας αλλά για να φέρει πίσω την ελευθερία.»
Τέλος, αναφέρθηκε στην ελληνική καταγωγή του κάνοντας ιδιαίτερη μνεία στον παππού του:
«Να κλείσω λέγοντας ότι δεν θα ήμουν εδώ αν δεν βρισκόταν (στη ζωή μου) ο παππούς μου, το όνομά του οποίου ήταν Ηρακλής και από τον οποίο πήρα το όνομά μου. Ήταν ένα πρόσωπο που θαύμαζα περισσότερο στη ζωή μου, που ήθελα να του μοιάσω, και θυμάμαι που ερχόταν στην Αμερική για τρεις μήνες, και για κάποιο λόγο θα έπαιρνε την εγκυκλοπαίδεια από το ράφι, θα πήγαινε στο γράμμα P (Πι) και θα διάβαζε κάθε λεπτομέρεια για τους προέδρους των ΗΠΑ – δεν είχε σημασία αν ήταν Δημοκρατικοί ή Ρεπουμπλικανοί, όλοι ήταν ήρωες στα μάτια του.
» Αυτό που συγκράτησα είναι ότι αν και δεν ήταν από αυτή την χώρα, αγαπούσε τα πάντα στις ΗΠΑ. Ως μικρός λοιπόν, το γεγονός ότι ο παππούς μου αγαπούσε περισσότερο από καθετί άλλο την Αμερική με έκανε περήφανο που ήμουν Αμερικανός. Δεν θα το ξεχάσω ποτέ, ούτε και την υποστήριξη όλων (των παραπάνω) και του Γκας Μπιλιράκης που με ανέλαβε στο Καπιτώλιο. Επιτύχαμε, αλλά τελικά ο Θεός το έκανε.»
tovima.gr ,20.01.17
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου